Ebru Uzair
@Ebruliii34
Sağlık yöneticisi
İstanbul
29 Mayıs
16 okur puanı
Mart 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Çok garip değil mi? Seni özel kılan yalnızca salt bir güzellik değil. Gözlerinde parıldayan ışığın kaynağı öyle güçlü, öyle kapsayıcı, öyle göz alıcı ki bu seçtiğin cümlelere, kelimelere yansıyor. "Görmeden bilmek olabilir mi?" sorusunu mümkün kıldığın için, hayal dünyamın gök kubbesinin temelleri sarsıldı.
Daha küçük bir çocukken bile öyle büyük olmaya itilmişim ki, sorumluluklarımın eseri, yıkılmadan ayakta durabilmemdi. Bu hiç sendelemediğim ya da düşmediğim anlamına gelmez. Ama kendi kendime kalkmayı da öğretmemişlerdi.
Çok düşündüm; bugüne dek nasıl sevdiklerime sevdiğimi hiç belli edememiş isem, kimsenin de beni sevmesini müsaade etmemişim sanki...
Okur Takip Önerileri
Oysa aşık olunan kişi doğal hali yüzünden aşka yelken açmamıza sebep olmuştur. Onun değişmesini istemek dahi, bu hayat ağacının kökünü baltalamak gibi...
Hiç farkında olmadığın, hiç bilemeyeceğin anlarda yeniden çıktın karşıma. Bir kış güneşi soğuk elleriyle yüzüme dokundu, yüreğim ısındı...
Göz ne görürse, gönül de onu dillendiriyor, onu söylüyor.
Bazen hayattan o kadar soğuyorum ki... Bu kadar basit olmamalı insanların ağzında sakız olmuş bazı kelimeler... "Çok sinirliydim, sana patladım!","İşler yoğundu"," Canım sıkkındı" gibi sözler duymak, canı hatrına, canını verebileceğin insanlardan...
Sevmek için kelime gerekseydi, dilsizler nasıl sevecekti?
Sevmek; yanmaktır. Ateşe dokunmaktan da öte, mum kadar bir ömürde...
Aşk... Var olmanın delili... Delilik kimine göre... Kimine göre üç harf, bir hece... Bir nefeslik ömür üstüne...
İnsanlar kabuklarıyla yaşıyor, kabuklarından memnun... Kimi çok derinlerde saklı, kiminin kabuğu zar gibi laçkalaşmış ama sonuçta kendilerinden öte başka birini yaşatma çabaları var bedenlerinde...
Yalnızım ama yanlış kalplerde olmamdan daha güzeldir yalın halim.
Yalnızca bize ait olan gün geçtikçe, gece dokundukça yüreğimize, öğrendikçe, hissettikçe, yaşadıkça umutlarımızla beslenip özgürlüğümüzle büyüyen hayal dünyamıza hiç misafir olamamış ya da olmasını istemediğimiz kişilerin, fikirlerin kabul görmemesinin nedeni, ruhumuzla örtüşüp, yüreğimize dokunan fikirlere uymaması belki de... Belki de uyuşturmaktan korumamız kendimizi... Eminim herkesin vardır rafının köşesinde unutulmaya yüz tutmuş, tozlu düşleri...
Gecenin karanlığına dalarken gözlerim, gökyüzünün ne önemi var ki...
Toprağın özlemine, yaprağın cüretine rağmen, en çok bana dokundu yağmur... Gözlerim ıslandı sonra düşlerim, en sonunda yüreğim uslandı...