Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Elif Yılmaz

Reklam
Benim suçum değil! diye bağırmak istiyordu.Min'in yanına geri koşup kelimeleri haykırmak istiyordu." Oğlunu kaybetmiş olman benim suçum değil! Öksüz olmak benim suçum değil! Çömlekçilik neden babadan oğula geçmek zorunda? Çömlek iyi yapıldıysa, onu kimin oğlunun yaptığı önemli mi ki?
Neden gurur ve aptallık bu kadar sık yakın arkadaş oluyordu?

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Âlimler dünyanın büyük sözlerini okurlar. Ama sen ve ben dünyanın kendisini okumayı öğrenmek zorundayız.
Çalışmak bir adama saygınlık kazandırır,çalmak ise onu yok eder.
Reklam
Anne ağlamıyor, ama o kadar kederli,o kadar zavallı ki.
O gece hastalığımdan fazla zihnimi işgal ettiğinin farkında olmadan yalnız bunu düşündüm. Nüzhet'le beraber büyüdük. Benden yaşça büyük olduğu halde,onun küçükken bebekleriyle oynamasını ben istihfafla seyrederdim, bilhassa hastalığımdan sonra. Ben ondan evvel,ruhen çocukluktan çıktım, daha evvel ciddileştim. O hâlâ çocuktu. Kendimde kaybettiğim şeyleri onda buluyordum. Fakat bütün bunları arkadaş hisleri sanıyordum.
Hakikati seviniz, o da sizi sever;hakikati arayınız,o da sizi arar ve üstüne yalan Çin setleri gibi kalın duvarlar örsün, altında kalan hakikat bir ince iniltiyle,bir hafif rüzgar dalgasıyla, herhangi bir küçük işaretle mevcudiyetini bildirir: BURDAYIM! der.
Reklam
Birçok fedakarlıklara hazırlanmak lazım geldiğini anlıyordum.içimde hep ne olduklarını bilmediğim gizli ve meçhul ümitlere sarılmıştım bu meçhul ümitler beni aldatırlarsa mahvolacaktım.