İnsan sadece yalnız olabildiği sürece, bütünüyle kendisi olur: Demek ki, yalnızlığı sevmeyen özgürlüğü de sevmez; çünkü insan ancak yalnız olduğunda özgürdür.
Sanki yaşayacağım kadar yaşamış, yürüyeceğim kadar yol yürümüştüm de bir uçurumun kenarına gelmiştim, önümde yok oluştan başka hiçbir şeyin olmadığını apaçık bir şekilde görebiliyordum.
Kalbim çok şey öğrendi ve yaşadı. Ve bu sayede bilgeliği, deliliği, akıllılığı öğrendim. Fakat anladım ki, bu da zor bir iş; çünkü bilgeliğin olduğu yerde fazlaca üzüntü var. Çok öğrenmek isteyen kişinin çok acı çekmesi gerek..
Nefes alabiliyor, yiyebiliyor, içebiliyor, uyuyabiliyordum, nefes almamak, yememek, içmemek, uyumamak elimden gelmiyordu. Ama hayat değildi bu, çünkü beni zihnen tatmin edecek bir arzum yoktu.
Kalbim çok şey öğrendi ve yaşadı. Ve bu sayede, bilgeliği, akıllılığı öğrendim.
Fakat anladım ki bu da zor bir iş; çünkü bilgeliğin olduğu yerde fazlaca üzüntü var.
Çok öğrenmek isteyen kişinin çok acı çekmesi gerek.