" Hayatın o kadar mustarip olduğu fenalıkları arasında bir aşk var diye ruhunun bütün iştirakiyle ona sarılmışken ondan da böyle tahkir görmesi, onun da böyle uzaklaşması o kadar acı geliyordu ki, emellerinin bu çöküşü içinde tekrar: "Ah Eylül... Eylül! Hayatının saadeti bilmemekte, anlamamakta... Halbuki onu yaşayıp bilmemek kabil değil... Bir kere Eylül geldi mi nafile... Hiçbir ümit...""