Öncelikle bu, pek bir inceleme yazısı değil ama zorlanarak okuduğum bu eser hakkında fikrimi belirtmeden geçmek de istemiyorum.
Başlıkta da belirttiğim gibi benim için tam bir kaostu, kitaba hakim olan genel hava.
İsimler karışık, olaylar karışık ve bu karışıklığı gidermeye çalışmayan yazarın anlatımı.
Düşünün ki soy ağacı vererek başlıyor kitaba, ama bu da pek işe yaramıyor çünkü isimler, küçük değişikliklerle aynı zaten.
Olayların arka arkaya sıralanması ve bazı gerçeküstü durumlar. "Büyülü Gerçeklik" olarak tanımlanan yazın tarzını benimsemiş biridir Marquez, ama bunu nasıl yansıttığı da önemlidir. Bir yazarın en önemli niteliklerin biri; anlattığı şey gerçek olsun olmasın, onu gerçekmiş gibi anlatabilmesidir, yani okuru inandırabilmesidir. Ben inanmadım.
Nobelli olması ve dünyada çok okunmuş olması yarım bıraktırmayı engelliyor biraz. Ama sırf bu özelliklere sahip olması uzun uzun övülmesini de gerektirmiyor. Belki de herkes için gerektirmiyor.
İçinde bilgi mahiyetinde bazı güzel şeyler, eğlenceli kısımlar da var elbet ama o kadar işte.
Ve de kitabın giriş cümlesi, okuduğum en güzel girişlerden.
Belki kısa sürede okusaydım keyif alabildirdim veya daha az karışık olabilirdi ama olmadı.
Kısa sürede bitirenleri de tebrik ederim, edeceğim.
Okuyacaklar; zor bir kitaba hazır olun, kolay gelsin.
