Fatma Zeytin
@F_Zeyt
Şiir merhem olur gönlümün karasına şimdi.
Ankara
1800 okur puanı
Nisan 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Hiç evlenmemiş ve çocuğu olmayan Franz Kafka, Berlin'de bir parkta yürürken, çok sevdiği oyuncak bebeğini kaybettiği için ağlayan küçük bir kız çocuğuyla tanışır.
Kafka, çocukla birlikte bebeği uzun süre arar ve başarısız olur.
Ertesi gün onunla, bebeğini aramak için yeniden buluşmak istediğini söyler.
Fakat yine bebeği bulamazlar.
Kafka, kıza bebek tarafından yazılmış bir mektup verir.
Mektupta "Lütfen ağlama, dünyayı görmek için bir geziye çıktım. Sana maceralarım hakkında yazacağım", diyordu.
Böylece, Kafka'nın yaşamının sonuna kadar devam edecek bir hikâye başlar.
Kafka, küçük kızla her buluşmasında bebeğin maceralarının yazılmış olduğu mektupları okur ve akabinde çocuğun çok mutlu olduğunu görür.
Kafka, Berlin'e dönmeden önce oyuncak dükkanına uğrar ve bir tane bebek satın alır. Daha sonra kız çocuğu ile buluşmaya gider.
Bebeği çocuğa uzatır.
"Ama hiç bebeğime benzemiyor," der kız.
Kafka, bebeğin yazdığı bir başka mektubu çocuğa verir:
Mektupta
“Seyahatlerim beni değiştirdi." yazmaktadır.
Küçük kız yeni bebeği kucaklar ve onunla mutlu bir şekilde evine gider.
Bir yıl sonra Kafka ölür.
Yıllar sonra, bir yetişkin olan kız, bebeğin içinde bir mektup bulur.
Mektupta şöyle yazmaktadır:
"Sevdiğin her şey muhtemelen kaybolacak, ama sonunda sevgi başka bir şekilde geri dönecek."
İmza
Franz Kafka.
Fatma Zeytin tekrar paylaştı.
Dedelerimizden, babalarımızdan daha iyi koşullarda yaşıyor olduğumuza bizi ikna eden şey, daha kalabalık şehirlerde yaşamamız, daha büyük bir gardırobumuzun olması, tüketebileceğimiz daha çok sayıda mamule ulaşabilme imtiyazımız mı? Ayağımıza geçirdiğimiz ayakkabının markasından ve cebimizde taşıdığımız telefonun özelliklerinden hareketle mi varıyoruz bu yargıya? Eğer öyle ise, yaşadığımız çağın mümkün çağların en iyisi olduğuna bizi inandırdan gerekçeler bu gibi şeylerse eğer, mümkün nesillerin en berbatı ve en aymazı olduğumuza dair kanaatimin pekişmesinden başka bir anlama gelmez bu. Okuduğum en esaslı kitapların, işittiğim en güzel şiir ve şarkıların bana duyumsattığı yegane şey, bende değerli olduğu hissini uyandıran her şeyin bir daha geri gelmemek üzere çekip gidiyor olduğu. Her şey gittikçe daha kıytırık bir hal alıyor.
Sayfa 64Kitabı okudu
Yüreğin aklın bilmediği sebepleri var!
Sayfa 126Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
İnsan uykudadır, uyanınca ölür.
Sayfa 110Kitabı okudu
Hayatın anlamını öldüğümde keşfedeceğim. Yaşarken, ancak ölümün anlamına dair keşiflerde bulunabileceğim.
Sayfa 91Kitabı okudu
Kimse bir baht ve bir mutluluğa kendini diğerlerinden daha az layık görmüyor, aksine en çok kendini layık görüyor. Bir an için bile, hak ediyor muyum diye sormuyor. Tüm benliğimle ve çaresizce itiraf ediyorum ki yaratılışının gereğini yerine getirmek dışında hiçbir şey yapmadığına defalarca tanık olduğum insanoğluna söylecek bir söz, iletilecek bir tavsiye bulamıyorum.
Sayfa 67Kitabı okudu
Onun yanında fark etmeden geçip gittiği şey beni niye paramparça ediyor, kahrediyor.
Sayfa 64Kitabı okudu
“Seni, sesini, saçlarının rengini…”
Sayfa 60Kitabı okudu
Bundan nefret ediyordum, nasihat etmek zorunda kalmaktan nefret ediyordum. Birini teskin etmeye, onu teselli etmeye çalışmaktan, bin dereden su getirip durmaktan yüz kere bin kere nefret ediyor, bunu yapmak zorunda kaldığım her seferinde bir daha yapmayacağıma dair kendime söz veriyordum. Nafile! Üstelik bu yöndeki çabam hiçbir şeye yaramıyor. İş sonunda olacağına varıyor.
Sayfa 53Kitabı okudu
İki savaştı birlikte savaşmıyorsa birbiriyle savaşır.
Sayfa 52Kitabı okudu
“Nasıl olsa bir şey yapamazlar bize, insanlar gibi değil onlar. Kitaplar canımızı yakamazlar.”
“İğneliyorsun. Hakkın var! Yanıldığını bilmeni isterim. Kitaplar tanımadığımız insanların fenalıklarına kendimizi açmamızdır. Başıma gelenlerin baş sorumlusu onlar.”
Sayfa 47Kitabı okudu
Bir insan sevdiği bir şeyden sevgisi tamamen yok olacak şekilde nefret etmeye başlamışsa, duyguların nedeni aynı olcağından, o şeye karşı o şeyi hiç sevmemiş olduğu zamankinden daha fazla nefret duyacaktır ve bu nefret, önceki sevgisi ne kadar büyükse o kadar büyük olacaktır.
Sayfa 25Kitabı okudu
Neyseki seviyor olmak başlı başına değerli.
Sayfa 12Kitabı okudu
Sevmek sevende başlayıp yine sevenle devam eden ve sonunda seveni bitirerek onunla birlikte birdenbire bitiveren bir şey. Nadiren, iki kişinin sevgisi birbirine tesadüf edip biri diğerine değiyor. Bu durumda bile iki benzemez insana ait iki benzemez sevgi var.
Sayfa 11Kitabı okudu
Birini sevmemeli insan. Çünkü olduğunda o; sevilen o hunhar, o çiçek yiyen barbar sevginin olası tüm güzelliğini, olanca yüceliğini mahvetmek için -elinde olmadığı halde- elinden geleni yapıyor.
Sayfa 11Kitabı okudu