'Şimdi söyle Necdet, bir graffiti öyküsünde kendimi bulup duvarlara ‘benim de içim yanıyor.’ yazsam o kadın mı yoksa bu memleket mi üzerine alınır. Yoksa beni yaka paça bir nezarete mi atarlar. Soğuk zindanlarda yüreğimiz soğumaz be Necdet. Ama özgürlük gibisi de bulunmaz bilirim.'
...
Elleri vardı, demedim kimseye
Başına ne gelirse hepsi yaşamaktan
Ve bir çocuğun oyuncağının ardında yitip giden elleri
İki keder arasında gülmek doğru sayılmaz .
Bir parkın yoldaşıydım sanki
Hiçbir Richter tespit edemese de
Richter’in canı cehenneme
Titriyordu elleri.
Elleri vardı, siz bilmezsiniz
Bir gülse kansere ve bana,
Yani durmadan çocukluğundan bahseden bana çare bulunacaktı.
Birkaç damla kan sızardı gözlerinden,
Bolşevikler tövbeye dururdu
Aylardan şubat
Güneşini avuçlarında saklayan bir uçurum gibi sessiz
Yaşamın canı cehenneme
Gözlerin doluyordu..