Şehrin ıslak sokaklarında kayboluyorum.
Sırılsıklam oluyorum karabulutlara inat.
Şemsiye tutan kalabalığa dalıp kapatıyorum gözlerimi... Içim acıyor...saklıyorum seni...
Insanlar geçip gidiyor da kimse görmüyor bizi.
Sahi görmüyormusun sen de bizi.
Sırılsıklam ağlıyorum Yagmur da gözyaşlarıma ortak oluyor.
Neden mi ağladığımı merak ediyorsun
Nedeni ni yazdiklarim da hissederse bu kalbin hürriyetine kavuşmuştur düşlerim...
Feray Zarifoğlu.
Kendi sessizliğime gömülmüştüm.
Kendimi bu denli sessiz hiç görmemiştim.
Makul olan oradan öylece kalkmakti.
Umutsuzluk iliklerime kadar işlemişti.
Herşey yerli yerindeydi ben hariç.
Ben kaybolmuş.
Bu dünyada varım evet ama bundan sonra ki rolüm ne ..
Feray Zarifoğlu.