Derviş Yunus bu sözü
Eğri büğrü söyleme
Seni sigaya çeker
Bir molla Kasım gelir.
Der ve başlar kitap savaşçı bir Türk olan Yunus'un benliğinden,nefsinden sıyrılıp bizim(derviş)Yunus olma serüvenini.Peki neydi derviş olmak sadece bir tekkeye kapanıp zikirler çekmek mi?Leyla'dan Mevla'ya ulaşmak mı yoksa Leyla'yı yıldız yapıp yıldızı yıldız yapan güneşi(mevlayı)görmek mi?Böyle yapmıştı işte bizim Yunus baktığı her maddede dünyadan kaçmak yerine onda Mevla'nın tecellilerini görmüştü.Böylelikle de enel hak diyen Hallac-ı Mansur gibi her gördüğünde Rabbini hatırladı.Oğul hasreti vardı bir de içinde derviş de olsa imtihanlardan sıyrılamıyordu insan ama imtihanın da ondan geldiğini bildiği için imtihan bile güzel geliyordu ona.kendimi sorgulattı bu kitap bana maddelerle,Mevla'yla aramızda perdeler dolu bir çağda et-i kemik büründüm Yunus diye göründüm cümlesini sorgulattı.Öyle bir bağ vardı ki sevgiliyle arasında maddi olan bedeni sadece bir et ve kemik gözüküyordu ona ne çok anlam yüklüyoruz halbuki kendimize ondan ulaşamıyoruz belki de o en temiz sevgiye.Bütün bu duygu yoğunluğu ile okuduğum çok güzel bir kitaptı okumak isteyip de kararsız kalanlara tavsiye ederim.
