Artık demir almak günü gelmişse zamandan
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil, ne de bir kol.
Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli
...
Garip bir psikolojidir:İnsan aslında hep ihtiyacı olanı zikreder.Sevgiye ihtiyacı varsa çevresine sevdiğini sık dile getirir, affedilmek istiyorsa herkese bağışlayıcı olur, hatırlanmak istiyorsa anılara göz gezdirir...
"Neyi arıyorsan sen,O'sundur"der Mevlana.Zulmün peşindeysen zalimsin,aşkı arıyorsan aşık...Elinden tuttuğumuz her sevgili,bizi sürükleyip kendi iç dünyamızın derinliklerinde bir keşif gezisine çıkarır.Her ilişki,benliğimizde bir kazıdır aslında.
Mallerme,Henri Cazzalis'e yazdığı bir mektupta"Şu yeryüzünde mutluluk ne acıklı bir durumdadır."der."Onun uğruna baş eğmesi için pek aşağılık biri olması gerekir kişinin.Mutluyum sözcüğü ben yüreksizim,daha doğrusu ben bir budalayım demekle eş anlama geliyor neredeyse."Ben de mutluluğun, insanları peşinden sürükleyen ve insanları gülünç hallere düşüren talihsiz bir sözcük olduğunu düşünüyorum.