"Ve ben burada yalnızdım: Ölüler diyarında yaşayan tek canlı."
Bu diyar, öteki diyardan, yaşayanların diyarından ne kadar da küçüktü; oysa ölüler, yaşayanlardan çoktu. Hayatta olan bizlere; kaynakların sularını, bağların şaraplarını içen, tarlaların ekmeğini yiyen bizlere yuvalar dar geliyordu; ölülere, toprağa düşen insana ise basit bir mezardan başka hiçbir şey kalmıyordu. Toprak onları alır, unutulmak onları örter ve her şey orada biter.
“Kayıp gitmiş hayatlar dünyası.”
Okur Takip Önerileri
Kalplerinde yaralar açan olayları, gönüllerinde fırtınalar koparan yaşantıları kolaylıkla unutanlara ne mutlu.
Onun varlığından kopan her şeye o kadar bağlı, o kadar sarılıp sarmalanmış, öylesine hapsolmuş yaşadım ki, Vakît gece miydi, gündüz müydü, ben diri miydim, ölü müydüm, bu dünyada mı, başka alemlerde mi yaşıyordum, bilmiyorum.
“Şimdi ki aşklar” tanıtım.
Aşkta tek bir serüven vardır zaten; hep aynı şeydir o; tanıştık, anlaştık, seviştik. Hepsi bu kadar.
Sevdi,Sevildi Öldü
Onu deli gibi sevmiştim. İnsan niçin sever? Dünyada tek bir varlığı istemek, kafamızda tek bir düşünce, kalbimizde tek bir arzu, dudaklarımızda tek bir isim yaşatmak. Garip bir şeydir bu; öyle bir isim ki, kaynaklarından fışkıran su damlaları gibi, ruhumuzun derinliğinden dudaklarımıza kadar yükselir; bu ismi her yerde, her an bir dua gibi yavaş sesle fısıldar ve sürekli tekrarlarız.
Bu aşkın kudreti karşısında ona hem hayran hayran,hem de mahzun mahzun bakıyordum.
İnsan, uzun bir süre tek bir kadını ya da tek bir erkeği sevebilir miydi?
“Acılarımla baş başa yaşadım.”
İnsan kadın gözlerinin ardında neler gizlendiğini keşfedebilir mi?
Sahteliğin tüm zamanların rekorunu kırdığı bir devir.
Franz Kafka