Garip bir okur
@Garipbirokur
Sen nesin ey insan? Aşk ile şekle girmiş bir hamur
O aşk ki bazen gül kokar, bazen misk, bazen ıhlamur "
50 okur puanı
Mayıs 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Allahım! Bunun hayrını, bunun yapılışındaki hayrı Senden dilerim. Bunun şerrinden, bunun yapılışındaki şerden Sana sığınırım.’
.
Rabb-ı Rahim’in bizi neyi kullanıyorsa ondaki hayrı murad eden ve ondaki şerden sakınan kullardan kılması duasıyla...
Bir peygamber meclisinde Ashabdan biri uzaktaki bir sahabiyi gösterip '' Ya Resulullah! Ben bu insanı çok seviyorum'' dediğinde, Efendimiz'in mukabelesi, ''Peki, o bunu biliyor mu?'' şeklinde olmuştur. Cevap ''hayır'' olduğunda, Resul-i Ekrem (asm) ''Sevgini ona haber ver '' buyurmuştur. Bunun üzerine söz konusu sahabinin koşup öteki mümine sevgisini bildirdiğinde aldığı karşılık ise, bu müminin sevgiye ne kadar da layık olduğunun habercisidir. ''Ey filan! Seni Seviyorum'' diyen mümin kardeşine bu sahabinin verdiği cevap şudur: '' Beni Kendisi için sevdiğin Allah da seni sevsin!'
Hissiyatına göre hükmetmeye meyyaldir insan.
Sayfa 42
Okur Takip Önerileri
Kendi başımayken her türden zeka dolu yorumlar yapıyor, hiç kimsenin söylemediği sözlere zekice cevaplar veriyor ve hiç kimse ile nükte dolu sohbetler ediyorum. Fakat karşımda etten kemikten biri durduğunda bütün bunlar ortadan kayboluyor; aklım uçup gidiyor, artık konuşamıyorum ve bir buçuk saat sonra bitkin düşüyorum. İnsanlarla konuşmak uykumu getiriyor. Yalnızca ruhani ve hayali arkadaşlarım ve yalnızca rüyalarımda ettiğim sohbetler mutlak bir gerçekliğe ve öneme sahip.
Bir varlığım yok benim. Olmak istediğim ile başkalarının beni dönüştürdüğü şey arasındaki boşluğum ben.
Kimsenin yağmuru seyretmediği bir dünyada, yıldızları sevmenin yalnızlığı ile her gün biraz daha geri çekildim.
Üstüme örttüğüm yorgan, yüreğimdeki serçenin küçücük ürkek kanatlarıydı.
Az sevme bilmiyorum ben. Çok sevdiğimdendir bu kadar incinmem.
Bir zamanlar kendimi
Bulunmaz Hint kumaşı sanmıştım.
Kaç metredir benim yokluğum?
Benden daha çok var sanmıştım.
Benim yokluğumdan dünyaya
Bir elbise çıkar sanmıştım.
Dünyanın çıplaklığına bakmaya utanmadan
Sonunda ben de alıştım.
Ah...dedim sonra,
Ah!
Bıçağın ucundaydı insanların hafızası.
“İnsan unutandır
ve insan unutulmaya mahkûm olandır.
Kâğıttan gemiler yaptım kalbimden
Ki hiçbiri karşıya ulaşmazdı.
Aşk diyorsunuz,
Limanı olanın aşkı olmaz ki bayım!
Şimdiki asrımızda Firavun'un askerleri kapı kapı dolaşıp evlatlarımızı bizden koparmıyor. Ancak sistem, düzen, sapık fikirler; evlatlarımızı bizden kopardığı gibi İslam inancından da koparıyor. Evlatlarımızı sistemin emrine uygun büyütüyoruz. Allah'ın ve Resûlü'nün emrine göre büyütmek ise -haşa- çok basitmiş gibi geliyor.
