Samuel Beckett'in "Godot'yu Beklerken" adlı kitabında şöyle bir kısım var:
Vladimir: Ben seni hiç terk ettim mi?
Estragon: Gitmeme izin verdin.
Herkes Vladimir'in mantığına büründüğünden terk etmeler vardır. Oysaki gitmesine izin vermek asıl büyük terk ediştir. Aksini düşünenler olur. Gitmesine izin vermesem de giderdi diyenler. Bu da karşılıklı terk ediştir.
ben seni bir şarkıda da hatırlarım, bir otobüs durağında beklerken de. ben seni bir çiçek bahçesinde de anımsarım bir buğday tarlasında da ama ben seni nerede unutabilirim bilmiyorum
Üzgündü ve bu tamamen Müjgan'la ilgiliydi. "Çok ağır bu konuşulanlar, hiç sevmemiş birine dönüşmek istiyorsun ! Seninkisi sevmek değil ki" dedi. Hiddetle bir daha kadına döndü. Kırgın bir ses tonuyla:
"Madem unutmak istiyorsun rastlaşmayalim bir daha" dedi. Bu onun son sözüydü. Rastlaşmayacaklardı bir daha.
Bu kadar yürekten çağırma beni
Bir gece ansızın gelebilirim
Beni bekliyorsan, uyumamışsan
Sevinçten kapında ölebilirim.
Belki de hayata yeni başlarım
İçimde küllenen kor alevlenir
Bakarsın hiç gitmem kölen olurum
Belki de seversin beni kim bilir?