~Huzursuzluğun kitabı ile
İlk defa Twitter'de tanıştım. Şu alıntıydı beni cezbeden " Ruhum gizli bir orkestra; bilemediğim çalgılar çalınıyor, kemanlar ve arpler, kudümler ve davullar içimde yankılanıyor. Kendime ancak bir senfoni diyebilirim. " Adeta bu satırlar beni kendine çekmişti. Ve çoğu yerde kendimi buldum
Küçücük oluşlarda, hemen yakınımızdaki selametlere koşacağımıza amansız gururumuza boyun eğip hazımsızlıklar içinde bir dolu ufak sıkıntının altında ufalandık durduk ve umutsuzluğun kapımızdan ayrılmaması için az mı çabaladık.
İnsanda kan yerine herhangi bir sıvı dolaştırır gibi imkansız bir sıhhatsiz bir şeydir diyorum bu küçük kasabada bile gerçek uzantıları olan yavrularını buralara kadar yaymış Avrupa medeniyeti..