Gizem Buse

İnsan görmeyi beklediği görüntünün ortaya çıkacağı dönemece ulaşmak için uzun uzun yürür, oraya vardığındaysa manzara hep titreşir. Bu titreşim yürüyenin bedeninde tekrar eder kendini.
Sayfa 29
Reklam
400 syf.
·
Puan vermedi
Evlilik Portresi
Evlilik PortresiMaggie O'Farrell
8/10 · 287 okunma

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Işığın azaldığını, içinde olduğu villadaki hummalı faaliyeti, öğleden beri bir şey yemediğini bile fark etmiyor. İşine dalıp gitmiş; yaptığı işe dönüşmüş; dünyada ona bundan daha fazla doyum verecek başka bir şey yok; Ondaki ihtiyacı, içindeki boşluğu sezip gideren bir şey bu.
Sayfa 232Kitabı okudu
168 syf.
·
Puan vermedi
Kitabın beni en çok şaşırtan özelliği anlatım diliydi. Direkt bununla başlıyorum çünkü daha önce bu dilde bir kitap okumadım ve çok şaşırtıcıydı benim için. Birden çok hayatı, birden çok olayı, aynı paragraf içinde bir anlatım var ve aynı paragraf içinde, sevinip üzülüp şaşırıp kızabiliyorsunuz. Konusu itibariyle hüzünlü bir roman. Ben çok sevdim ve etkilendim.
Tavan Arasındaki Buda
Tavan Arasındaki BudaJulie Otsuka · Domingo Yayınevi · 2018600 okunma
Reklam
Lucrezia bu eski yarayı göğüs kafesinin altındaki bir yere aniden saplanan bir sancı halinde hissediyor.
Sayfa 156Kitabı okudu
“Anne?” diye fısıldıyor bir kez daha ve annesinin parmaklarını sıkarken en çok istediği şey, onları ikisine de rahat vermeyecek şekilde birbirine bağlayan o görünmez ipi düzeltmek, bir şekilde olması gerektiği gibi yapmak.
Sayfa 115Kitabı okudu
Arabaları şehirde ilerleyerek kendi düğününe doğru giderken, annesiyle arasındaki bağın gergin ve yıpranmış, asla anlayamayacağı düğüm ve kördüğümlerle dolu bir bağ olduğunu, başından beri hep böyle olduğunu, ansızın net olarak görebiliyor.
Sayfa 114Kitabı okudu
Luzrezia, “Anne?” diyerek öne doğru eğiliyor ve o boşluğu doldurmak, doğduğundan beri aralarında yaşanan her şeyi bertaraf edip yeniden yazabilirmiş gibi annesinin elini tutup kendine çekiyor.
Sayfa 114Kitabı okudu
Bir insan kendini ayakta tutan yalandan yoksun bırakılırsa çöker.
Reklam
Bu meditasyon boyunca, fabrikayı panoramik bir biçimde seyretme talihsizliğini yaşadım: Maskeli, şapkalı, turkuaz önlüklü kadın işçiler birbirlerine benziyorlardı. Ürperdim… Nasıl? Bizim durumumuz bu muydu? Kendimizi safkan sayarken aynı hamurdan gelmiyor muyduk? Tek olduğumuzu ileri sürmemiz dahil, aynıydık… 
Senin durumun ne olur bilmiyorum, ama kırık kalpler, bazen kendini çalışmaya vererek onarılır.
Sayfa 140Kitabı okudu