Ben yaralandım ya, kendimi ölmüş sanıyorum. Baktım ki ölmemişim, yaralanmışım.. Yaram sızlayınca ölmediğimi anladım. Donmuşum...
Donmak ölümdür, biliyorum, 'haydi ayağa kalk!' dedim kendime... Kalkmazsan ucunda ölüm var.
Yaşar Kemal
Yorgundu, bitkindi. Öfkeleniyordu. Zayıflamış, bitmiş, yerinden kıpırdanamayacak bir haldeydi. Sararmış, kırış kırış olmuş, uzamış yüzünde, alnında çöreklenmiş bir acı okunuyordu.