ems
@Gothdarkness
Sabitlenmiş gönderi
“Masumları öldürür müsün Aelin? Belki de. Yıllarca yaptın bunu değil mi?”
“Sabrımı sına. Üzerime gelmeye çalış teyze, çalış da bak neler oluyor. İstediğin buydu değil mi? Büyümde ustalaşmamı değil ne kadar güçlü olduğumu öğrenmek istiyordun. Kız kardeşinin kanının ne kadar damarlarımda aktığını öğrenmek değildi niyetin, hayır, başından beri Mab’in gücünün bende az çok bulunduğunu biliyordun. Öğrenmek istediğin Brannon’un gücünü ne kadar aldığımdı.”
Bir kitap okudu
216 syf.
·
Puan vermedi
·
7 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Beni öldürecek ve ölümümü kaza gibi gösterecektin. Bilmeden taslağımın sonundaki iki cümleyle ölümümü yazmıştım. “Öyle olsun. Şimdi gidip arabamı ağaca doğru süreceğim.”
Bir kitabı okumayı düşünüyor
“Bir centilmen olsaydın, bir tane de bana ısmarlamış olurdun.”
“Bir hanımefendi de olsaydın, bunu söylemeden önce benim ısmarlamamı beklerdin.”
“Eh, medyanın inanmamızı istediği şeyleri yalayıp yutmaktansa, ara sıra da olsa kendi aklımı çalıştırmayı tercih ediyorum.”
“O zaman…” dedi ama lafına devam etmedi.
“O zaman ne?” diye sordum.
“Artık birlikteyiz, değil mi?”
“Phineas Smith. Bana, ‘Sevgilim ol,’ demeye mi çalışıyorsun?” Kıkırdamadan edememiştim.
“Aynen öyle,” deyip altımdan biraz kaydı. “Tuhaf bir şey mi dedim?”
“Hayır. Zaten şu anda bana sevgiliden daha fazlasıymışız gibi geliyor. O yüzden dedim.”
Yeniden gevşedi. “Farkındayım sma şimdilik sevgili olmakla idare etmemiz gerekiyor,” dedi.
“Seni mutlu etmek için ne yapmam gerektiğini hiç bilemedim değil mi?” Diye sordu.
“Bugüne kadar beni senden daha çok mutlu edebilen biri hiç olmadı ki…” dedim ama o hala yüzüme bakmıyordu.
Hayatımın son altı yılı gerçek miydi? Şu an altı yılın altısı da birer hayalden ibaretmiş gibi geliyordu. Tam olarak odaklanırsam, o anıların hepsini aklımdan söküp atabileceğimi düşünüyordum. Gözlerimi kapatıp, Finny’yle hiç ayrılmamışız gibi yapabilirdim. Yeni bir geçmiş yazıp, aklıma onu kazıyabilirdim.
En sonunda bir şeyin farkına varmıştım. Finny’nin bende uyandırdığı duyguları Jamie bir kez olsun uyandırmamıştı. Hatta birlikte geçirdiğimiz en güzel anlarda bile…
Finny boğazını temizleyip, “Seninle beden derslerine girmeyi özleyeceğim,” dedi.
“Yani, beden eğitimlerinde bana güldüğün zamanları mı özleyeceksin?” diye sordum.
“Hayır, seninle takılmayı özleyeceğim.”
Boğazım düğümlenmişti. Omuz silkip gülümsedim. Düğünlenen boğazımdan kelimeleri çıkarmaya çalışarak, “Zaten sürekli görüşüyoruz. Haftada iki kez falan, hep beraber akşam yemeği de yiyoruz,” dedim.
“Biliyorum,” deyip gözlerini kolasına indirdi. “Ama işte… Aslında arada takılsak mı, yani beraber olmak zorunda olduğumuz zamanlar dışında… Sinemaya gidebiliriz ya da başka şeyler yapabiliriz.”