Bir kitap okudu
220 syf.
·
Puan vermedi
Bir kitabı okumaya başladı
Okur Takip Önerileri
Bir kitabı yarım bıraktı
“Bir insanı ezip mahvetmek, ona em korkunç bir katilin bile duyunca titreyeceği kadar ağır bir ceza vermek isteyenlerin, insana yaptığı işin tamamen anlamsız, faydasız olduğu duygusunu vermesi yeterlidir.”
Sayfa 26
“Düşlediğim dostlarıma, yarattığım sokaklara asla kavuşamayacaktım demek, kendime verdiğim o köy evinde, sabahları o kargaşanın içinde, horozların ve tavukların gıdıklamaları arasında uyanamayacaktım… üstelik her şeyin tanrının eliyle kusursuzca ayarlanmış, hepsinin var olması için mükemmel bir düzenin kurulmuş olmasına, onlara sahip olabileceğim bir şekle sokulmuş olmalarına rağmen - oysa kendi düşlerim, bu eksiksiz düzene ve şekle ancak, bu zavallı gerçeklikleri barındıran içimdeki uzamın var olmayan
bir boyutunda ulaşabilirdi.
Şu yazdığım kâğıttan başımı kaldırıyorum... Vakit
henüz erken. Daha yeni öğle olmuş, günlerden pazar.
Yaşamanın verdiği mutsuzluk, bilinçli olma hastalığı be denimin tüm zerrelerine işliyor, beni bunaltıyor.”
Sayfa 141
Olduğum yerde
olmayana, asla olamadığım şeye ait oldum hep.”
“Ben, bir tek hiçlik'i sevdim. Düşünü bile
kuramayacaklarımı arzuladım sadece. Hayat akıp gittiğini hissettirmeksizin, bana şöyle bir değip geçsin istedim.
Aşktan tek dileğim, uzak bir düş olarak kalmasıydı. Tamamen gerçekdışı olan gönlümdeki manzaralarda bile
hep uzaklar cazip geldi, gittikçe silinerek neredeyse ufka
dek uzanan su kemerlerinde, manzaranın geri kalanında
olmayan bir düş dinginliği vardı; işte bu dinginliğin hatirina sevdim onları.”
Sayfa 138
“İnancı, hiçbir yerden düşmemiş bir tepsinin içinde, sıkıca bağlı. İr paket gibi veriyorlar. Okeyi almam isteniyor, ama açmaksızın. Bilim, bomboş bir kitabın sayfalarını açmam için tabak içinde uzattıkları bir bıçak. Kuşkuyu bir kutunun dibindeki toz gibi uzatıyorlar; iyi ama içinde tozdan başka bir şey yoksa o kutuyu neden önüme sürüyorlar ki?”
Sayfa 131
“İnsan olmak kendini var etmesini bilmektir.”
Sayfa 129
“Hayattaki her şey gibi, ben de olduğum yerde boşuna duruyorum.”
Sayfa 126
“Düşlerim saçma birer sığınak, yıldırma karşı şemsiye açmaktan farkı yok.”
Sayfa 123