Kapıları çalan benim
kapıları birer birer
Gözünüze görünemem
göze görünmez ölüler
Hiroşimada öleli
oluyor bir on yıl kadar
Yedi yaşında bir kızım
büyümez ölü çocuklar
Saçlarım tutuştu önce
gözlerim yandı kavruldu
Bir avuç kül oluverdim
külüm havaya savruldu
Benim sizden kendim için
hiç bir şey istediğim yok
Şeker bile yiyemez ki
kağıt gibi yanan çocuk
Çalıyorum kapınızı
teyze amca bir imza ver
Çocuklar öldürülmesin
şeker de yiyebilirsinler