İlk aklına gelen şeyin o insan olmasıdır.Tıpkı uykuya dalmadan önce son düşündüğün şey gibi,yıllar da geçse, yaşamaya devam da etsen, başkalariyla uyuyup, başkalariyla uyansan bile, içinde hep hiç dolduramadığın ve hiç dolmayacağını bildiğin bir bosluğu taşımaktır.Bir daha hic sarılamayacağını, dokunayamayacağını, öpemeyeceğını bilsen bile,bir kerecik daha görmek, bir kerecik daha sesini duymak icin hayal kurmaktır. Acıtır ,acının ta kendisidir.Ama yine de garip bir şekilde mutlu eder seni öyle birinin, seni böylesine tamamlayan birinin varlığını, yasadığını bilmek.Kalbinde bir düğümle hayatını sürdürmek, her yutkunduğunda acı çekmek, asla kendin olamamaktır.