Şimdi aklınıza “Zaten hareket edemediğimiz için sağlığımız bozuluyor ve hareket etmeye çalıştığımızda yine farkında olmadan sağlığımızı bozabiliyormuşuz. O zaman biz ne yapacağız?” sorusu gelebilir, haklısınız. Elimizdeki verilere göre fizyolojimizle uyumlu olan, zarar yerine yarar sağlayacak bir hareket yöntemi mevcut: Bu yöntem, kısa ve zorlamalı deparlar ile aralarda hafif egzersiz bölümleri yahut dinlenmeler şeklinde yapılan “yüksek yoğunluklu ve aralıklı egzersiz(High İntensity İntermittent Training -HIIT)” olarak biliniyor. Bu egzersiz türü, son yıllarda üzerinde yapılan çeşitli araştırmalarla daha da gözde hale geldi. Söz konusu egzersizlerin planı ise şöyle: 4 ile 6 dakika arasında azami hareket ve güç kullanarak yapılan yoğun egzersiz etaplarının arasında Yaklaşık 4 dakikalık dinlenme yahut hafif yürüyüş gibi kişiyi zorlamayan hafif egzersiz aralıkları veriliyor. Yarım saat kadar yapılan bu tarz egzersizlerin günlük yahut gün aşırı olarak tekrarlanması durumlarında hem kalp-damar sisteminin sağlığını olumlu yönde etkilediği hem de ya Ay akışını diğer egzersiz tiplerine göre çok daha etkin bir biçimde sağladığı gösterilmiş durumda. Yani saatlerce sabit hızda koşu yapmaktansa bu tip deparlı egzersizler bedenimize daha çok fayda sağlıyor gibi görünüyor. Bu tip egzersizlerin tarih öncesi insanların doğadaki günlük faaliyetlerine ne kadar benzeyebileceğini bir düşünelim!

Ekmeği yerken, onun da bizim gibi bir "canlı" olduğunu ve o büyük canlılık hikâyesinde bir şekilde ortak bir kader kesitini paylaştığımızı genellikle unutuyoruz. Dikkat ederseniz sadece canlı şeylerle beslene biliyoruz zira onların bedenlerini oluşturan malzemeler ile bizim bedenimizdekiler tastamam aynı. O nedenle tam uyumluyuz; o nedenle birbirimizi besleyebiliyoruz. Biz de ölüp bedenimiz doğaya karıştığında, diğerlerini beslemeye devam edebiliyoruz. Koca bir besin ağının içinde bir parçayız.

Ünlü ateist hiç Hitchens dinlerin zararlarını anlatırken Saddam Hüseyin örneğini verir. Onu İslam dininin zararlarına kanıt olarak gösterir. Peki, Saddam Hüseyin deyince bizim aklımıza ne gelir? Muhtemelen elinde bir kalaşnikofla Amerika'ya meydan okuyan bir mücahit fikri canlanır zihnimizde. Körfez Savaşı'nda dine bol bol referans veren, Allah'ın izniyle kâfir Amerika'yı dize getiren bir adam olarak hatırlanır Saddam Hüseyin. Oysa biraz tarihe gidildiğinde resmi daha net görmek mümkündür. Saddam'ın partisi Baas Sosyalist eğilimlere sahip Seküler bir partidir. En başından beri böyledir. Kurucusu ve Saddam’dan önceki lideri Mişel Eflak da Hristiyan'dı. Saddam İran-Irak Savaşı'nda İran'ın İslamcı olduğunu kendisinin ise seküler olduğunu söylemişti. Peki, Saddam İslami referanslara nasıl sarılmıştır? Körfez savaşında Amerika'ya karşı savaşırken birden Saddam'ın namaz kılan fotoğrafları ortaya çıktı. Bayrağa Allahu Ekber yazısı eklendi. Hatta kendi kanıyla bir Kur'an yazılması talimatı verdi. Dikkat edin bu dönemde Saddam, Irak içinde bir bütünleşme sağlamak istiyordu ve bunu dini istismar ederek yaptı. Şimdi bu örneği din Savaşı olarak görmek ne kadar mantıklı. Üstelik Amerika'nın Ortadoğu politikasının altında yatanları bilirken. Bu örnek dinin zaman zaman savaşlar için kullanılabildiğini gösterir ancak dinin savaşa yol açacağını göstermez. Çoğunlukla maddi çıkarlar ve ülkeler arasındaki hırslar dini savaşlar olarak sunulur.

Bununla birlikte örneğin napolyon'un seferleri, Amerikan ve Fransız devrimleri, Amerikan iç savaşı, I. Dünya savaşı, Rus devrimi, II. Dünya savaşı ve Kore Vietnam çatışması gibi pek çok modern Savaşı'nda dini sebeplere dayanmadıkları tespit edilmiştir. Yine yalnız 20. yüzyılda 160 milyon sivil soykırıma uğramış, yaklaşık 100 milyon civarı insan da komünist Rusya ve Çin yönetimleri tarafından öldürülmüştür.

Charles Phillips ve Alan Axelrod tarafından hazırlanan Encyclopedia of Wars (Savaşların Ansiklopedisi) kapsamlı çalışmada 1763 savaş listelenmiştir. Araştırmacıların ulaştıkları sonuç neticesinde söz konusu 1763 savaştan sadece 123 tanesinin dini sebeplerle ilgili olarak sınıflandırılabileceği ortaya çıkmıştır. Dini sebeplere dayalı olarak sınıflandırılabilecek 123 savaşın, listelenen 1763 savaşın %7''sinden azına, söz konusu savaşlarda öldürülen insan sayısının ise savaşlarda öldürülen insan sayısının %2'sinden azına karşılık geldiği görülmüştür.

Kur'an'da Allah'tan başkasına kulluk edilmemesi{4 Nisa Suresi 36}, haksız yere cana kıyılmaması{17 İsra Suresi 33}, yeryüzünde fesat ve bozgunculuk çıkarılmaması{26 Şuara Suresi 183}, zina edilmemesi{17 İsra Suresi 32}, hırsızlık yapılmaması{5 Maide Suresi 38-39}, dinde baskı ve zorlama yapılmaması{2 Bakara Suresi 256 }, alınan bir haber karşısında iyice araştırılıp inceleme yapılması{6 En’am Suresi 98}, fakirlerin gözetilmesi; zekat ve sadakaların verilmesi{73 Müzzemmil Suresi 20}, doğruluktan şaşılmaması, dosdoğru yol üzerinde olunması{46 Ahkaf Suresi 13}, iyi ve güzel olana özendirip, kötü ve çirkin olandan sakındırılması{9 Tevbe Suresi 71}, helal ve temiz rızıklardan yenilmesi{16 Nahl Suresi 114}, israf edilmemesi{7 A’raf Suresi 31}, daima barışın esas alınması{2 Bakara Suresi 208}, kötülüklerin en güzel bir tavırla savılması{41 Fussilet Suresi 34}, insanlar arasında adaletle hükmedilmesi{4 Nisa Suresi 58}, faiz alınmaması{2 Bakara Suresi 275}, anne-baba ve yakınları aleyhine de olsa, zengin ve fakir de olsalar, adaletin dimdik ayakta tutularak Allah için tanıklık edilmesi{4 Nisa Suresi 134}, şahitlikten kaçılmaması, yalan yere şahitlik yapılmaması{2 Bakara Suresi 283}, aklın işletilmesi{21 Enbiya Suresi 10}, göklerin ve yerin yaratılışı hakkında derin derin düşünülmesi{3 Ali İmran Suresi 191}, hayra ve barışa yönelik işler yaparak ihlaslı olunması{11 Hud Suresi 23}, güvenilir{7 A’raf Suresi 68}, fedakar{3 Ali İmran 146}, Çalışkan{94 İnşirah Suresi 7-8} olunması, yalan ve hileden uzak durulması{16 Nahl Suresi 105}, hayırlı işlerde yarışılması{2 Bakara 148}, yardımlaşılması{}, güzel söz söylenmesi{14 İbrahim Suresi 24-26}, güler yüzlü olunması{76 İnsan Suresi 8-10}, insanlara selam verilmesi ve Selamlarının alınması{4 Nisa Suresi 86}, affetmenin ve hoşgörünün esas alınması{4 Nur Suresi 22}, zandan uzak durulması, sinsi casuslar gibi ayıp aranmaması, gıybet edilmemesi{49 Hucurat Suresi 12}, insanlar aleyhine söz taşınmaması{68 Kalem Suresi 10-13}, emanetlere verilen sözlere sadık kalınması{70 Mearic Suresi 32}, emanetlerin ehil kişilere verilmesi{4 Nisa Suresi 58}, ölçü ve tartıda dürüst olunması{55 Rahman Suresi 8}, Yetimin, öksüzün ve ihtiyaç sahibinin gözetilmesi{4 Nisa Suresi 36}, yoksulluk korkusuyla çocukların öldürülmemesi{17 İsra Suresi 31}, intihar edilmemesi{4 Nisa Suresi 29-30}, sevilen şeylerden başkalarına İnfak edilmesi(yani:verilmesi/harcanması){3 Ali İmran Suresi 92}, insanlar arasında barışın sağlanması{49 Hucurat Suresi 9-10}, insanlara öğüt verip gerçeklerin hatırlatılması{51 Zariyet Suresi 55}, çirkin işlerden, fenalık ve azgınlıktan uzak durulması{16 Nahl Suresi 90}, Zalimlere eğilim gösterilmemesi{11 Hud Suresi 113}, lüzumsuz söz ve davranışlardan yüz çevrilmesi{23 Müminun Suresi 1-5}, boş yere yemin edilmemesi{58 Mücadile Suresi 16}, ana babaya çok iyi davranılması{17 İsra Suresi 23}, yapılan iyiliklerin başa kakılmaması{74 Müddessir Suresi 6}, öfkelenilmemesi{42 Şuara Suresi 37}, kibirlenerek insanlardan yüz çevrilmemesi{}, yeryüzünde kasılarak yürünmemesi{31 Lokman Suresi 18}, insanlarla alay edilmemesi ve onlara lakaplar takılmaması{49 Hucurat Suresi 11}, insanların evlerine habersiz ve onların izni olmadan girilmemesi{24 Nur Suresi 27}, insanın daima kendini sorgulaması ve nefsini temize çıkarmaya çalışmaması{53 Necm Suresi 32}, başkalarının sahip olduğu nimetleri göz dikilmemesi{4 Nisa Suresi 32}, uyuşturucu, içki ve kumardan uzak durulması{5 Maide Suresi 90-91}, kötülük ve düşmanlık üzerine yardımlaşılmaması{5 Maide Suresi 2}, çirkin iş ve edepsizliklerin yayılmaması{24 Nur Suresi 19}, ve Allah’ın sınırlarının aşılmaması{2 Bakara Suresi 229} gibi gerek ferdi gerekse toplumsal yaşamı güzelleştirecek şeylere uyulması emredilir.

Yine Kur'an ayetleri dikkatli bir şekilde okunduğunda çoğunluğun değer açısından hakikat Karşısında bir şey ifade etmediği görülür. Örneğin ayetlerde insanların çoğunluğunun gerçeği örten inkârcılar olduğu{Nahl Suresi 83}, çoğunluğu sahip oldukları tüm rızıkları kendilerine verenin Allah olduğunu bilmedikleri{Sebe Suresi 36}, çoğunluğun doğru yoldan sapmış olduğu{Maide suresi 49}, çoğunun gerçek manada iman etmediği{Bakara Suresi 100}, çoğunun Allah'ın ayetlerini karşı umursamaz ve onlardan habersiz olduğu{Yunus Suresi 92}, insanların çoğunluğunun Allah'a şükretmediği{Bakara Suresi 243}, çoğunluğun nankör olduğu{Furkan Suresi 50}, yine çoğu insanın zanna uyduğu{Yunus Suresi 36}, çoğunun yalancı olduğu{Şuara Suresi 223}, insanların çoğunluğunun gerçekten hoşlanmadığı{Zuhruf suresi 78}, çoğunluğun akıl edip düşünemedikleri için hayvanlardan bile aşağı oldukları{Furkan Suresi 44}, insanların çoğunluğunun Allah’ın ölüleri dirilteceğini bilmedikleri{Nahl suresi 38} ve kıyametin geleceğine inanmadıkları{Mümin Suresi 59} ifade edilir.
Dolayısıyla insanların çoğunluğunun aynı şeyi yapıyor olması hakikat adına birşey ifade etmez.