Havva
@Havva_Y
İnsan bastırdığı duygunun esiri olur...
Cahit Zarifoğlu
Lisans
139 okur puanı
Ağustos 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Sabitlenmiş gönderi
"Ben biraz gitmek istiyorum ama bu bavulları toplayıp gitmek değil. Çünkü biliyorum ülkelerden geçsem, şehirlerde dinlensem bu gitme isteği hiç bitmeyecek. Aslında mesele biraz da kendine ait olmayı bilmekte çünkü bilirsiniz ki bir ömrün sonunda insanın gideceği tek yer yine kendisidir... "
Hüzünle sevinç, umutla düş kırıklığı sürekli iç içeydi: belirsiz bir duygu, ama daima yabancı olmak ve alışamamak...
Okur Takip Önerileri
Havva tekrar paylaştı.
"Derin bir kuyuya düşmüş gibiydin. Öncelikle, düşmenin bedensel şoku, tüm bedeninde kemik kırılmaları, doku zedelenmeleri, iç kanamalar ve yarılmalar. Sonra, kuyunun dibinde olmak, dışarı çıkamayacağının bilincinde olmak. Buna yönelik tepki. Pişmanlık ve güçsüzlük. Bu korkunç derecede rutubetli, su birikintileriyle dolu, karanlık yere yönelik köklü nefret duygusu. Bu deliğe birlikte tıkıldığın onlarca herife duyduğun tiksinti. Mide bulandırıcı düşünceler. Heriflerin konuştukları dilin tınısına duyduğun tiksinti. Bir halt anlamıyorum bu dilden.
Buna karşın zaman zaman hissettiğin dayanışma duygusu. Dış dünyaya yönelik, içeride olmanın yarattığı bilinç. Dış dünyaya, yani bu adaya, adanın ait olduğu ülkeye yönelik tiksinti."
" Bir insan acıdan delirdiğinde, diğer insanlar onun acısını değil, deliliğini görürler. "
"Seni anlıyorum" diyen insanlara,
William Shakespeare şöyle cevap veriyor: "Hissedemediğin bir şeyi anlayamazsın."