Kalabalık bir sokakta hava çok soğukken,elerim ceplerimde ağlamamak için kimseye çarpmadan dans ettiren o duygunun zincirleri kaldırım taşlarına bırakıyorum.uyanmasınlar diye parmak uçlarında geçtiğim.odaların önünde koşarak geçiyorum bir acı boğazım da düğümleniyor cümlesini çözüp tüm mektupları yakıyorum.kimse çıkıp gidemesin diye durdugum kapıların ônünden gülümseyerek çekiliyorum ateşin ortasında , yandım dememek için dişlerim gevşedi mahalleli yanarken, saçlarımı ne güzel tarıyorum.kısasda hayat vardı değilmi ellerinizin kiri taşıyorum ellerimde bir gün siyaha boyayacagım tüm bahçe duvarlarını artık özgürüm çeyrek asıl lavantalı tütsü,bir şarkı ve bir dilek hepsi ölsün istedim.