bu yıl benim yeşil bağım kurudu
dolu vurdu yapraklarım çürüdü
benim de saz tutan elim var idi
şimdi bir köşede yatar ağlarım
benim ile lokma yiyip içenler
gölgemin altında konup göçenler
sizi zalim dar günümde kaçanlar
ben kendi kendime çatar ağlarım
Aşık Mahzuni Şerif
umduğun inceliğe inmiyorsa söz,
çekil suskunluğun tüneklerine;
ucuz etme anlamı…
böyle zamanlarda insan
çokluk yalnız kalmalı…
sevgisiz seslerle çevren çiğ,
uysan uzaklaşırsın kendi özünden,
dirensen günün karanlık…
bu yüzdendir gecelerin güzelliği,
geceler aydınlık
al getir kendi derinliklerine,
ufuksuz sularda duran gemini…
getir ki sabaha çok var…
hem bakarsın gecelerin koynundan
bir ‘bilen‘ çıkar…
Şükrü Erbaş