Her zaman benimle birlikte olan, birlikte taşıdığım, yaşadığım sözcüklerime dönmem gerek. Sözcüklerim olmadan o gökyüzüne nasıl dayanabilirdim. O caddeye, o geceye, gecelere, uykuyla uyanıklık arasında öylesine yatıp uyuyamadığım için sinirlendiğim ve her şeyi düşünüp, kalkıp sözcüklere çeviremediğim gecelere. Ya da uykunun ölümsü derinliğinde var oluşumuzun küçüklüğünü algıladığım gecelere. Bu yaşam, beni ancak içimde esen rüzgarları, içimde seven sevgileri, içimde ölen ölümü, İçimden taşmak isteyen yaşamı, sözcüklere dönüştürebildiğim zaman ve sözcükler, o rüzgara, o ölüme, o sevgiye yaklaşabildiği zaman dolduruyor.
Sayfa 21
Reader Follow Recommendations
Hazal tekrar paylaştı.
Acele etmeye gerek yoktu. Göz kamaştırmaya gerek yoktu. Kendinden başka kimse olmaya gerek yoktu.
Hazal tekrar paylaştı.
Şaşırmaktan vazgeçmiş, dünya döndükçe akıl sır erdirilemeyecek şeylerin sonunun gelmeyeceğine hükmetmişti.
Bir tek güneş ışığı insan ruhunda neler yapabiliyor, hayret!
Hazal tekrar paylaştı.
"Kendi toprağında yaşayan insan, özgür insandır.Kendi kendisinin efendisidir."
Sayfa 20
Hazal tekrar paylaştı.
Eğer düşüncede öldürdüklerimiz hakikaten yok olsalardı, yeryüzünde kimse kalmazdı.
Sayfa 63Kitabı okudu
Hazal tekrar paylaştı.
.
..
❝İstediğin kadar kıyafet değiştir, ne olduğunu Tanrı bilecektir!❞
..
.
Sayfa 35 - Can YayınlarıKitabı okudu
ama, budandıkça fışkıran da bizleriz
ölüyoruz, demek ki yaşanılacak...