Goethe diyor ki; “İnsan kalbinde ne taşırsa dünyayı da öyle görür.” İsmet Özel bunu; “Neyi bastırdıysan göğsüne, göğsünü soludukça büyüyen odur.” diye anlatmış. Bu böyledir. İnsan neyle beraberse o olur ona dönüşür. Neye sarıldıysa, dünyaya onun gözüyle bakmaya başlar ve değişir.
Şirazî’ye sormuşlar, “İnsan nedir?” diye. “Yek katre-i hûnest ve sâd hezâran endişe.” demiş. Bilmeyen yoktur ya hani, yine de Türkçesini de yazalım, “Bir damla kan ve yüz bin endişe.”