Ayşe K.
@Herecomesthesun
null
Psikolojik Danışman
ESOGÜ
null
null
8 okur puanı
Ocak 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Ayşe K. tekrar paylaştı.
Temelinden kavranılmaz olan bir şeyi, örneğin ölümü, ölümün mutlak anlamını anlayabileceğini sakın kafanda kurma! Çünkü böyle bir şey yoktur. Anlayabileceğinin sınırları içinde kal ve kavranamaz olanı uysalca kabul et!
Sayfa 138 - e-kitapKitabı okudu
Ayşe K. tekrar paylaştı.
Hiç kimsenin benden bir şey beklediği ve benim hiç kimseden bir şey beklediğim yoktu.
Ayşe K. tekrar paylaştı.
Kuşları boğdular, çimenleri söktüler, yollar çamur içinde kaldı.
Dünya değişiyor dostlarım. Günün birinde gökyüzünde güz mevsiminde artık esmer lekeler göremeyeceksiniz. Günün birinde yol kenarlarında toprak anamızın koyu yeşil saçlarını da göremeyeceksiniz. Bizim için değil ama, çocuklar, sizin için kötü olacak. Biz kuşları ve yeşillikleri çok gördük. Sizin için kötü olacak. Benden hikâyesi.
Sayfa 7
Okur Takip Önerileri
Ayşe K. tekrar paylaştı.
Yeryüzünün sayısız çalkantılarına Aydan bakacak olursanız, sonuçta aralarında dövüşen , mücadele eden, tuzak kuran, birbirini soyan, oynayan, delice eğlenen, düşen ve ölen bir sinek gürûhu gördüğünüzü düşünürsünüz, ve hayvanın ne belalar, ne trajediler ürettiğine inanmak mümkün olamaz.
Sayfa 57 - İmge KitabeviKitabı okuyacak
Ayşe K. tekrar paylaştı.
Aman, ne rahatlık! Ne derin, ne sevimli, ne pişmanlıksız bir rahatlık bu! İçinde hiçbir pişmanlık duymadan birisiyle ilgiyi kesmek...
O ilginin her günkü külfetlerinden kurtulmak...
Ayşe K. tekrar paylaştı.
Bilmek her zaman engelleyebilme imkânı sağlamaz; ama hiç değilse bildiğimiz şeyleri, avcumuzun içinde tutamasak da zihnimizde kullanıma hazır bulundururuz ve bu da bize üzerlerinde hâkimiyet kurduğumuz yanılgısını yaşatır.
Nerede olsam, orada değil de başka bir yerde daha yoğun yaşayacağımı düşünmeden edemiyorum.
Sayfa 21Kitabı okudu
Ayşe K. tekrar paylaştı.
Beni en çok korkutan onun tam bir yalnızlık içinde olmasıydı, bu zihni açık ve ufku geniş adamın hiç dostu yoktu. Tek sosyal çevresi ve avuntusu öğrencileriydi. Üniversitedeki meslektaşlarıyla nezaket kurallarının gerektirdiğinin ötesinde hiçbir ilişkisi yoktu, hiçbir topluluğa katılmıyordu, çoğunlukla yirmi adım ötede olan üniversiteye gitmenin dışında evden günlerce çıkmıyordu. İnsanlara da, yazıya da güvenmiyordu, her şeyi sessizce içine gömüyordü. Öğrencilerinin arasındaki konuşmalarının taşkınlığını, abartılı heyecanını şimdi anlıyordum: İçinde günlerce birikmiş olan paylaşma ihtiyacı patlıyordu, sessizce içinde taşımış olduğu tüm düşünceler, günlerce ahırda kapalı kalmış bir atın bir anda boşanması gibi köpürerek içinden fışkırıp sözcüklerin sürek avına katılıyordu.
Sayfa 199Kitabı okudu
Gizlice düşündüğüm, fark edilmesinden korktuğum hakikat sen miydin; yoksa ben, hatırasızlığı, boşluğu, en ucuz şekilde, sırtımdan korkakça, hiçbir teşebbüste bulunmadan birden bire atmak için yine hayal mi kuruyordum?
Uç uca eklenen irili ufaklı vedaların hayatında açtığı boşluk giderek genişlerken, peyda olan hain duyguların sırf seni ilgilendirdiği bir yerdi çünkü bu şehir. Bu da yalnızlığını katmerliyordu.
O, seninkilere dolanmış köklerini söküp alırken, seni de yerinden ediyordu. Aynı bahçenin çiçekleri olmak böyle bir şeydi.