Hilal
@Hil65
Sınıf Öğretmeni
Van
42 okur puanı
Şubat 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Türküler,insanlar dertlerini anlatmak için uzun uzun zahmet etmesin,anlatmak için yorulmasın,onların yerine birileri konuşsun,kederlerini dünyaya haykırsın diye vardı belki de.
İnsan ruhunu yitirdikten sonra dünyalar onun olsa neye yarar.
Okur Takip Önerileri
Hayat,başkalarının hatalarını yüklenemeyecek kadar kısaydı.Herkes kendi hayatını yaşıyor ve bu hayatı yaşamanın bedelini ödüyordu.Acı olansa,insanın çoğu zaman tek bir hata için çok fazla bedel ödemek zorunda kalmasıydı.Aslına bakılırsa,insan tek bir hata için sürekli bedel ödeyip duruyordu.Kader,insanla olan alışverişinde alacak defterini hiçbir zaman kapatmıyordu.
Öyle günahlar vardı ki hatırası işlemesinden daha çekiciydi;öyle zaferler vardı ki arzuları değil de kibri besleyip doyurur,duyulara verebileceği keyif ve tatmin duygusundan çok daha fazlasını zihne verirdi.
Aradan ne kadar zaman geçtiğinin ne önemi var ki?Yalnızca sığ insanlar bir duygudan kurtulabilmek için yılların geçmesine ihtiyaç duyar.Hayatının kontrolünü elinde bulunduran biri,kendine kolaylıkla bir mutluluk icat edebileceği gibi acılardan da kolaylıkla kurtulmayı bilir.
İnsan ruhunu suçluluk duygusundan arındıran şey itiraf etme eyleminin kendisidir;günah çıkartan rahip değil.
Kadınlar yüreğimize Sevgi tohumu ekip bize sevmeyi öğretir.Karşılığında bizden Sevgi istemek de hakları.
Günümüzde her şey için gereğinden büyük bedeller ödüyoruz.Bana öyle geliyor ki yoksulların bedel ödemeye dair asıl trajedisi kendi kendilerini inkar etmek dışında feda edebilecek bir şeylerinin olmamasıdır.Bütün günahlar,tıpkı diğer şeyler gibi zenginlerin ayrıcalığıdır.
Çağı değiştiren şey ilkeler değil karakterlerdir.
Güzel şeylerden kötü anlamlar çıkaranlar,cazibeden mahrum,yoz insanlardır.Bu bir kusurdur.Güzel şeylerden güzel anlamlar çıkaranlar kültürlü insanlardır.Bunlar açısından umut vardır.
Ruhun yegâne şifası duyulardır;duyuların yegâne şifası da ruh.
Ben yaşamımda kuruyan şeyleri yeniden ve yeniden yeşerttim.Kapanan yollarımı açtım,cılızlaşan her şeyi besleyip büyüttüm,içimdeki yangınları el yakmadan söndürmeyi başardım.Gücünü varoluşun kendinden alıp önüme bakacak kadar cesur olmayı öğrendim.
