HlnrÇkr
@Hknrckr
Diken içindeler,
ama gül gibiler...
Yaşamak bir usta kitap gibi
pamukkale üniversitesi
Antalya
Burdur, 6 Haziran 1992
35 okur puanı
Eylül 2019 tarihinde katıldı
Hüzünlü bir kış akşamında şemsiyesini açmış yürüyordu adam. Gitmeyi hem istiyor hem istemiyordu. Dimdik değil, hafif ezik, suçlu duruyordu. Şemsiyesinin altına saklanmış gibiydi. Hani şemsiyeyi biraz arkaya doğru tutarız ya, adam öyle tutmamış, ona sığınmıştı. Şemsiye onu yağmurdan değil vicdan azaplarından korumak üzere açılmıştı sanki.
Hlnr-uyku sorunsalı
Gün gelir susarsın. Çok kırıldığından mı, çok yorulduğundan mı, sesine acıdığından mı, kelimelerine sarıldığından mı, sağır kulaklara konuşmak ağır geldiğinden midir bilmem. Ama susarsın bir gün. Konuşmak biraz da çocukluktandır. Bıcır bıcırdır çocukluk. Seni aniden büyüten acı bir ninni midir bilmem, gün gelir susarsın işte. Belki anlatmaya mecalin, anlamayana tahammülün kalmadığından. Ya da anlayan zannettiğinin balık gözlerini yakalamışsan en basit cümlende. Bir hayalin
kırıklığıdır mıhlayan dudaklarını belki de. Bazen susarsın işte...
Ta ki suskunluğun bir şey ifade edene kadar. Ta ki konuştuklarını değil, sustuklarını merak edene kadar birileri. Ta ki yürekle konuşmayı göze alana kadar cesurlar. Sen susarsın…
Sustum işte bende..
İçimde onca bağrış çağrışa ragmen ...