İnsan arada olan bir varlıktır. Mebde ve mead arasında. Aradaki varlık ontolojik bir kriz yaşar. Bu krizi "emn"/"iman" ile dindirir. "İman", arada kalmasından dolayı belirsizliğe ve belirsizliğinde kendisinde krize yol açtığı insan için bir limandır. "Emn" yani "emin olmak" yani "güvende olmak".
