Her gün yeniden doğuyor,
Her gün yeniden ölüyorum.

Hayallerimizi yaşamıyoruz çünkü korkularımızla yaşıyoruz

Bir Ömür Boyu
Neyi saklıyoruz ki,
Yani,
Niye saklıyoruz birbirimizden?
İkimiz de hep birini sevmedik mi?
Gel inat etme şimdi,
Biz, birbirimizi hiç sevmedik ki.
Ben seni sevdim,
Sen gittin başka birini,
Buna hakkın vardı ve bu hakkın,
Beni yol ortasında yolda bıraktı.
Ama sen de haklısın,
Biz hiç denk gelmedik ki seninle,
Ne bir köşe başında,
Ne de bir sokak arasında,
Sanırım, köşeli yerler yok bizim oralarda.
Üstelik, hiç arasını da bulamadık şu aşkın,
Bizim şu üstünde yürürken,
İnsanı yutan, eski püskü sokaklarda.
Fark ettim de,
Neden hep fakir bizim oralar?
Neden elinde avucunda yok insanların,
Bizimkiler almayı sevmezler,
Vermek dururken.
Ve hiç bıkmadılar, almadan vermekten.
E kimse köşeyi de dönmedi ki,
Zengin olsun bizimkiler.
Nerden bakarsan bak,
Dönecek bir köşesi bile yok bizim oraların.
Olsaydı da ben dönmezdim sanırım,
Öyle ya,
Para değiştirir insanı.
Aslına bakarsan,
Pek insanlığımız da kalmadı.
Ne varsa elimde, sana verdim.
Sanırım bir hiç uğruna değil,
Bir hiç olup, uğruna öleceğim.
Hiçlik bu olsa gerek.
Hiçlik, sende sen kalmamasıymış,
Aşk da öyle değil mi?
Bende ben kalmadı, inan ki.
Aklım da, hatrım da sende,
Ben, bende bittim de,
Sen bende hiç bitmedin,
Hatta ölsem bile.
Ya da yaşasaydım eğer,
Öyle ya,
Yaşarken bitmek varmış bizim kaderimizde.
Bir çukur aç benim için arka bahçende,
Öyle fazla büyük olmasın,
Ne güzel,
Ne güzel bitmek bahçende.
Ama benden olsa olsa diken olur,
Şu saatten sonra,
Ve birgün sen de ölünce,
Tamamlarsın beni.
Öyle ya, senden ne de güzel gül olur.
Gün olur açar, gün olur solarsın,
Yaz vurdukça yapraklarına ateş alır,
Soğuk değdikçe donarsın.
Ama birgün,
Benim sende bittiğimi unutursun.
Sen benim şurama batarsın,
Ben senin gözlerine.
Üstelik gün gelir koparıp atarsın beni.
Bir müddet canın yanar,
Sonra bir ömür boyu.
Ve bir ömür boyu böyle hatırlarsın beni.

A.E