Eskiden, henüz çocukken büyüklerimden dinlediğim ve gördüğüm değerlerden bazıları da akraba, akrabanın yarasını sarardı, derdiyle dertlenirdi, gönlünü incitmekten imtina ederdi... Cânım baba ocağında bu kıymetli değerlerle büyüdüğüm için, şimdi çevremde aksini gördükçe hayretler içinde kalıyor ve hüzünleniyorum.
Evet, şimdi gözlemliyorum da akraba, akrabanın kuyusunu kazıyor, gönlünü eziyor, zor gününde fırsatçılık yapıyor, mal telaşına düşüyor!..
Ahlâki değerlerimiz öylesine bozulmuş ki!..
Dünya bozuldu, insan bozuldu... Her şey bozuldu, gökteki hilal ve yerde ki toprak hâriç...
Tefekkürlü bir geceden duâ ile...
İpek Acar Sert