"Nesneler bizim onlara yüklediğimiz anlamlardan ibarettir. İnsanlar da öyle."
Zaten hayalleri unutup yaşamı olduğu gibi kabullenmek daha iyi, daha kolay. Annem haklıymış.
“Tanrı varsa, ki ben olmadığına gerçekten inanıyorum. insan aklının sınırları olduğunu da bilir. Yoksulluğu, haksızlığı, açgözlülüğü, yapayalnızlığı, bütün bu karmaşayı o yaratmadı mı? Mutlaka çok iyi niyetlerle girişmiştir bu işe, ama sonuçlar bir felaket. Tanrı varsa, bu dünyayı erkenden terk etmeyi seçen yaratıklara karşı cömert davranacaktır, hatta bizleri burada vakit harcamaya zorladığı için özür bile dileyebilir.”
Okur Takip Önerileri
Görünüşte dünyadan uzak yaşayanlar, içlerinde bambaşka dünyalar yaşatırlar.
Sizler yeni bir gün doğumunu bekleyebilirsiniz, benim buna gücüm kalmadı.
Savaşacağım tek şey içimdeki diğer bendi
İnsan birini sevmek felaketine uğradı mı esir gibi bir şey oluyor
Ruhunu alt üst eden şey değersizlik duygusuydu, kendisini bir hiç gibi hissetmesiydi.
“istemeden varım ve istemeden öleceğim. olduğum şeyle olmadığım şey arasında, hayal ettiğim şeyle, hayatın beni yaptığı şey arasında bir boşluğum.”
Büyükse de isyanım, kötülüklerim,
Yüce Tanrı'dan umut kesmiş değilim;
Bugün sarhoş ve harap ölsem de yarın
Rahmete kavuşur elbet kemiklerim.
"İnsan mutluluğu kendi içinde bulması kolay değildir ama başka yerde bulması da mümkün değildir."
Her şeyin limiti vardır. Demir madeni eğitilerek altın haline getirilemez.
Ön yargılar, dış etkenler tarafından kaldırılmalı ya da olduğu gibi bırakılmalı.
"intihar. Bu bir süredir düşündüğüm bir şey. Çok ciddi değilim ama yine de düşünüyorum."
