Bir akşam üstü pencerenden bakıyordun
Ağır ağır,yollara inen karanlığa,
Bana benzeyen biri geçti evinin önünden.
Kalbin başladı hızlı hızlı çarpmaya…
O geçen ben değildim.
Bir gece,yatağında uyuyordun…
Uyanıverdin birden,sessiz dünyaya.
Bir rüyanın parçasıydı gözlerini açan,
Ve karanlıklar içindeydi odan…
Seni gören ben değildim
Ben çok uzaktaydım o zaman,
Gözlerin kavuştu ağlamaya,sebebsiz ağlamaya.
Artık beni düşünmeye başladığından
Bıraktın kendini aşk içinde yaşamaya…
Bunu bilen ben değildim
Bir kitap okuyordun,dalgın…
İçinde insanlar seviyor, ya da ölüyorlardı.
Genç bir adamı öldürdüler romanda
Korktun,bütün yininle ağlamaya başladın…
O ölen ben değildim.
Okur Takip Önerileri
“ Yavaşça kalemin kulağına eğilip dedim ki;’Bir daha onun adını yazarsan seni de kırarım.’ “
“ Ben uyanmak istemiyorum Olric.Yastık altındaki gerçekler boynumu rahatsız ediyor,oysa tavan arasında saklanmış düşlerim beni çağırmakta.
İyi geceler Olric.”