Alma bazen kendini o kadar yalnız hissediyordu ki odasından çıkmak istiyordu. Yatağından çıkmak istiyordu. Ama annesinin, arkadaşlarının, öğretmenlerinin ona söylediği son sözleri hatırlıyordu ve hiç kimsenin ondan memnun olmadığını düşünüyordu. Bu yüzden odasından çıkma isteği yok oluyordu. Aslında canı hiçbir şey istemiyordu. Sadece gündüzleri bile perdelerini açmadığı karanlık odasında kalıp yatağına uzanmak ve canavarların her yeri dolduran sesini dinlemek istiyordu.