Bir gerçekçiyi imana meylettiren mucizeler değildir. Gerçek anlamda bir gerçekçi,eğer imanlı biri değilse mucizeye inanmama gücünü ve yeteneğini her zaman kendisinde bulacaktır ve eğer mucize onun önünde karşı konulmaz bir olgu haline gelirse,bu olguya izin vermektense kendi duygularına inanmayı tercih edecektir. Eğer bu olguya izin verecek olursa,doğal bir olgu olarak izin verir, ama o ana kadar onun bilmediği bir olgu olarak. Bir gerçekçide inanç mucizeden değil mucize inançtan doğar. Eğer bir gerçekçi bir kez inanmışsa,kendi gerçekçiliği uyarınca mucizeye de mutlaka inanmak zorundadır.