“Ölüm var,ayrılık yok.Bizi ölüm bile birbirimizden ayıramaz.Bilakis dünyada hiçbir şey birleştiremezse ölüm birleştirir.Ölüm Allah’ın emri.”
“Ancak kalp ümitsiz olur mu? Hiçbir insan, emelinin gerçekleşmesinden ümidini kesebilir mi?”
"Hayat, küçük yaşlardan itibaren bana zorluklarla nasıl başa çıkacağımı öğretmişti."
Reader Follow Recommendations
"Büyükannemin sevgi dolu bakışları, hayatın tüm acılarına rağmen umut ışığı olmayı başardı."
“Sessiz... sakin... ama inatla yaşa! Herkesi dinle, ama senin için en iyisi neyse, onu yap...”
“Çocukluğumda bir kovan gibi görürdüm kendimi: Basit,
sıradan insanlar, hayat üzerine bilgilerinin, düşüncelerinin balını arılar gibi kovanıma taşır, sunabildikleri ne varsa ruhumu zenginleştirmek üzere getirip cömertçe sunardı. Bal her zaman temiz olmazdı, hatta çoğu kez acı olurdu. Ama her bilgi, yine de baldı!”
“ her yaşamda başta gelen şey, onun biçimidir… biçimini yitiren, yok olup gider. Günlük yaşamımızda da böyledir bu.”
“Yaşama yeniden, ama bu kez bilinçli olarak başlanabilseydi! Yaşamış olduklarımız, hani derler ya, taslak, öteki de onun temize çekilmiş olsaydı, ne olurdu acaba? Sanırım her birimiz, her şeyden önce, yaşamış olduklarımızı bir daha yaşamamaya, ya da hiç değilse, kendimize bambaşka bir yaşama ortamı, ne bileyim, sözgelimi, böyle çiçeklerle dolu, aydınlık bir ev yaratmaya çalışırdık…”
“İnsan aynı düşünceleri beslemeden de birbirini sayabilir.”
“Tanrı biliyor ya, kimseden bir alıp veremediğim yok, ama zaman zaman bunca haksızlığa dayanamıyorum.”
“Bilgisizliğin verdiği çekingenlik yavaş yavaş gidiyor,düşünmeye başladığını hissedeli beri, azar azar gururlanmaya başlıyordu.”
“Etrafta değişen hiçbir şey yoktu sanki, fakat ben çok değişmiştim.”
“Evim sessiz, huzurlu ve muhteşem görünüyordu. Ve tek isteğim uyumaktı.”
“Akıllı insanlar mutluluğun sağlığa benzediğini çok önceden fark etmiştir:
Mutluyken fark etmezsiniz; ama yıllar geçtikçe, geçmişte kalan mutluluğunuzla ilişkin anılar, ah, anılar!..”
“Göğün derinliklerine uzun süre gözünü ayırmadan baktığında, düşüncelerle ruh, yalnızlığın bilincinde birleşirler nedense. Kendini çaresizce yalnız hissetmeye başlarsın, daha önce yakın ve kendine ait saydığın her şey sonsuz biçimde uzak ve değersiz olur.”
