Bazen ne çok anlamsızlaşıyor her şey ve herkes gözümüzde..
İnsanlar, yaptıkları, yapmasını beklediklerimiz ve yapmadıkları. Zamanında anlam yükleyip kendimize yük ettiğimiz her şeyden kurtulmuş olmanın rahatlığı var üzerimde.
İyi ki!
O hep çok sevdiğiniz ve değer verdiğiniz insanlardan bile uzaklaşmak istediğiniz o an.
Bu yabancılaşma, yok etme hissi..
Sanırım insanı yavaş yavaş donuklaştıran şey tam olarak bu.