Kitabın kendi hikayesi kadar bendeki hikayesi de çok özel. Erkek arkadaşımla ufak bir sorun yaşamıştık. Gönlümü almak için elinde bu kitapla eve gelmişti. Yağmur falan dinlemeden her yerde bu kitabı aramış. Gördüğümde çok sevindim ve üzerinde şu notu buldum. " Ben de seni kokundan tanırım, terapi yerine geçiyor." Tabi ben bu satırların kitapta geçtiğinden habersiz bir şekilde kitabı okumaya başladım. O kısma geldiğimde nasıl ki şuan gözlerim yaşlıysa yine yaşlıydı ve ne kadar şanslı olduğumu bir kez daha düşündüm. Evet kitap bitti. İçimde acayip bir hüzün var. Kitabı almasamıydım diye sordu nişanlım( kitabı aldığında erkek arkadaşımdı:))) İnsan bu soruya ne cevap verebilir ki. Tek söylicegim şey şu: İyi ki de aldın. Sayende iyi ki dediğim bir evladım daha oldu.
Son olarak şunları söylemek isterim.
Uzun zamandır kitap okurken ağlamamıştım. Beni ağlatan kitaplardan biri oldu. Ah Max içimi yaktın!!! Sen ve hikayen hep aklımda kalacaksın.
