Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Demet doğru

Demet doğru
@Kitap_sevrkz
Bütün ömrümce aradığımı bulduğumda oturup ağlayacağım bir deniz kıyısında..
Acı çeken bu insanları gördükçe, zihnimde yeni bir ışık yandı. Dehşete kapıldım; dünyada bu kadar çok acı çeken insan olduğunu bilmiyordum. Kendini küçük kabuğuna hapsetmiş bir salyangoz gibi, dışarıdaki kalabalık dünyayı yeni yeni görmeye başlıyordum. Beni asıl şaşırtan şey, çoğunun durumunun benimkinden daha kotu olmasıydı.
Reklam
Hayatım şekilsiz, amaçsız, değersiz görünüyordu. Büyüdükçe etrafımda oluşan duvarların arasına hapsolmustum. Özgür olmayı çok özlüyordum. Zincirlerimden kurtulup kaçmak için can atıyordum
..... Bir yandan onların yanındayken, bir yandan onlardan, çabalarından ve inançlarından ne kadar uzak olduğumu görüyordum.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Büyük bir ailenin içindeyim ama kendimi onların dışında hissediyorum.
Ama ne yaparsam yapayım, ne yana dönersem döneyim kendimi hep yalnız ve huzursuz hissediyordum. Bilincin geliştikçe bedenimin daha fazla farkına varıyordum. Sonunda kusurlarım hakkında bilgi sahibi olmak bana neredeyse fiziksel bir aci vermeye başladı.
Reklam
Ben ne kadar güzel şeyler hayal edersem edeyim gerçek hayatta bunları yaşayamayacağımı hatırlıyordum.
Ayak parmaklarımla yazı yazmayı ilk öğrendiğimde beş yaşındaydım, ancak bunun bana yeni bir hayatın anahtarını sunabileceğini fark etmem için on yedi yaşıma kadar beklemem gerekmişti.
Daha önce pek fazla okumuyordum. Kitaplar evimizde pek sık görülmezdi. Ekmeğin daha önemli olduğu düşünülürdü.Karnımızı doyurmak zihinlerimizi doyurmaktan daha önemli bir işti.
............. Dudaklarımla konuşamıyordum ve şimdi resim yoluyla da konuşmayacağımı fark etmiştim.
Annem gitgide artan sancılarımın olduğunu, büyüdükçe hayattaki konumunu daha iyi hissetmeye başladığımı biliyordu. Bu gerçeği biraz olsun yumuşatmaya, kendi gücünü ve heyecanını bana vermeye çalışıyordu. Yalnız olmadığımı bana göstererek yapıyordu bunu.
Reklam
...Şimdi, kendimi böyle şahane bir biçimde kandırmanın ne kadar büyük bir salaklık olduğunu fark ediyordum.
Anlayıştan başka bir şeye, en zayıf kalbe içten insan şefkatinin verebilecegi güce ihtiyacı olan benim gibi biri için basit bir acıma bakışının ne kadar acı ve yıkıcı olabileceğini o anda anladım.
Zihnim kendini geliştirmeye başlamıştı. Kendimi ve çevremde olup bitenleri daha iyi anlamaya başlamıştım. Biri bana öğrettiği için değildi bu, artık daha fazla hissetmeye, düşünmeye ve böylece daha fazla görmeye başlamamdan kaynaklanıyordu.krndimi daha iyi tanımaya başlamıştım ; çünkü kendimi ifade etmeyi ve zihninin derinliklerine ulaşmayı öğrenmiştim.
Katriona Delahunt, hayatıma tam onun gibi birine, kendi hayatımın dışında, çevremdeki düşünce ve faaliyetlerin sıradan standardının üzerine çıkmaya çalışmam gerektiğini anlamamı sağlayacak, kendi içimde daha güvenli bir denge oluşturmama yardım edecek birine ihtiyaç duyduğum anda girmişti.
Doğumdan sonra annemin durumu gitgide kötüye gitti. Evde hepimiz perişan haldeydik.Ev ölmüştü sanki. Saatin içini çıkarıp, akreple yelkovanı hareketsiz ve güçsüz bırakmaktan farksızdı bu.
78 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.