Duasız üşürdü yürekler. Bir dua edeni olmalıydı insanın bir de dua ettiği.Bilemezdik hangi kırık gönlün duasıyla karanlıkları aydınlatan umulmadık kapıları açan nasıl güzel diyordu derviş: “bilemezsin kimin için ettiğin duadır seni böyle ayakta tutan”.