Hayriye Öztürk
@Kitapokuyanherkes
Felsefe öğretmeni
14 Mart 1995
132 okur puanı
Ağustos 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Bir kitap okudu
Okur Takip Önerileri
Kadınların davranışları üzerinde sürekli ve doğal bir gözetimin uygulandığı bir dönemde ve küçük bir kentte <gençliğinden yararlanmak> isteğiyle <parmakla gösterilmek> kaygısı arasında kalmaktan başka bir şey yapılmazmış.
Sayfa 24Kitabı okudu
Yükselmek ona göre öğrenmekti(insan kafasını bir şeylerle doldurmalı,derdi)bilgiden daha güzel hiçbir şey yoktu.Kitaplar temkinle kullandığı tek nesnelerdi;onları tutmadan önce ellerini yıkardı.
Bir kitabı okumaya başladı
Herkesi ağlatan o kitaba başladım.
Bir takım şeyler kırılır, bazen kırılanlar onarılır, fakat çoğu durumda fark edersin ki kırılan ne olursa olsun hayat o kaybı telafi etmek için yeniden şekillenir, bazen de muhteşem olur bu sekilleniş.
13.
İnsan, yaşamın anlamını
ölümde bulur ancak.
Yaşam ancak ölümün varolabilmesiyle
-ve bilinçlendirilebilmesiyle-
anlamlıdır.
Ölümsüz yaşam, anlamsızdır.
Nasıl ki ölümü hesaba katmayan yaşamlar yaşayan
insanların yaşamları anlamsızdır – aynı şekilde,
ölüme bilinçle giden yaşamlar yaşayabilen kimi
insanlar, yaşamlarının son anlarıyla, ortaya
yoğun anlam birimleri koyabilirler.
Ölüm, çünkü, yaşamın ‘sona erişi’ değildir –
şu koşulla: Yaşam, başından başlayarak, yaşam olarak,
ölümden anlam çekebilmişse; ölüm, bir son olarak
-anlamsızlığını birlikte getirerek- gelince,
‘biten’ yaşamın anlamını çekip al
..........
..........
Oruç Aruoba Şiirleri
Kayıt Tarihi : 2.2.2017 16:24:00 Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
– İşte ölüm taç giydirir...
Ölüm yaşama katkıda bulunur –
onun doruk noktasını oluştururak:
yoksa yaşam, kendi işleyişiyle
sürüp gitseydi, herşey yozlaşırdı.
Bazı şeyleri (belki, her bir şeyi)
yaşayıp bitirmek gerekir; yoksa,
yaşanıp durdukça, bayatlarlar.
8.
Ölüm yaşantısıdır
bizi yaşatan.
Yaşamını gereğince yaşayan insan için,
zorunlu tek yaşantı, hep, hüzündür.
Bizi yaşatandır, hüzün: hüzün –
yaşamın nasıl dopdolu, ama nasıl da
bomboş – gelip geçici, bitici, sonlu –
nasıl ölümlü olduğu yaşantısı...