Neden durmadan sürekli, yeniden yanlış insanı seçiyoruz? Niçin her seferinde yalnız kalbi seçiyoruz? Acaba içten içe kendi hüznümüze, kendi hatalarımıza âşık olduğumuz için mi?
Tanrım, acıyı yuvasından ve dünyadan kovmak amacıyla kendine dayattığı katılıktan ne kadar çok çekmiş olmalıydı! Ne yürek sızlatan şarkıların ne de insanları yumuşatan hatıraların sarsabildiği o elmas sertliğinden!
...Bunu düşününce henüz başlamakta olan bir kaybın sancısını hissetti. Onun ölümü hayatında bir eksiklik yaratacağı için değil, varlığı hayatında bir boşluk yarattığı için...