Azaghal
@LAzaghal
Menzoberranzan
27 okur puanı
Haziran 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Clay çok yorgundu. Fjord’la olan savaşından beri çok fazla uyuyamamıştı. Zemine kıvrıldı ve diğer ikisi de üzerine yattılar. Tıpkı eskiden uyudukları gibi, bir ejder yığını şeklinde... Tabii bu, Kestrel uyku mağaraları ve yatak olarak taş düzlükler kullanmaları konusunda ısrar etmeden önceydi.
Diğer ikisinin sıcaklığı ve ağırlığı tam Clay’in ihtiyacı olan şeydi. Ertesi sabah olacaklardan korkmasına, Peril’e güvenmekten dolayı duyduğu suçluluğa ve ihaneti nedeniyle üzülmüş olmasına rağmen hemen uykuya daldı. Ve bir tane bile kâbus görmedi.
Tsunami, “Clay!” dedi. Çileden çıkmıştı. “Onun için üzülme. Bize ihanet etti. Ayrıca açıkça görülüyor ki seni bir arkadaştan daha farklı olarak seviyor.” Clay şaşkınlıkla gözlerini kırptı. Tsunami kanadıyla Clay’i dürttü. “Hey, anlıyorum. Sempatiksin falan... Ya da her neyse. Ama bu yüzden onu affedemezsin. Eğer bundan yırttığını düşünürse, seni daha da sahiplenir.”
Clay, “Neden bahsediyoruz?” diye sordu.
Bir pençesiyle Clay’i dürten Tsunami, “Senden bahsediyoruz, seni büyük ahmak,” dedi. “Ve senin işe yaramaz, kötü niyetli kız arkadaşından.”
“Ben... Kim?” dedi Clay.
Starflight, “Peril,” dedi. “
Okur Takip Önerileri
“Yakışıklı bir aptalsın,”
Peril’i takip ederlerken Tsunami Clay’e, “Onu sinirlendirmeyi bırak,” diye tısladı. Clay, “Ben mi?” dedi. Çok şaşırmıştı. “Ne yaptım ki?” “Yakışıklı bir aptalsın,” dedi şefkatle. “Daha sonra sana söylerim.”
Bu hiçbir şeyi aydınlığa kavuşturmadı.
Peril mavi gözlerini kıstı. “Bu Sunny’den çok bahsediyorsunuz. Gerçekten bu kadar önemli mi?”
“Evet!” Üç ejder de aynı anda cevaplamıştı. Peril kuyruğunu hareket ettirdi. Neden bu kadar mutsuz göründüğüne dair Clay’in hiçbir fikri yoktu.
Tsunami, “Peril,” diye araya girdi. “Dinle. Sunny bizim kız kardeşimiz gibi. Hepimizin kardeşi gibi.” Starflight ayaklarına baktı.
Tsunami, “Erkek kardeşini düşün,” diye devam etti. “Elinden gelse onu kurtarmaz miydin?”
Peril’in yüz ifadesi değişti ve kafasını salladı. “Kız kardeş. Evet. Anlıyorum. Pekâlâ. Yardım edeceğim.”
“Evet,” dedi Starflight. “Kestrel’in bizden sürekli nefret etmesine şaşmamalı. Bahse girerim Barış Pençeleri, Kestrel’in çocuklarını kaybettikten sonra ejder bakıcılığı görevini isteyeceğini düşündü. Ama her gün bizi görmesi ona ölü çocuklarını hatırlattı.”
Tsunami, “Affedersiniz,” diye araya girdi. “Bizim burada olduğumuzu biliyorsunuz, değil mi? Bu kötümser planlarınızı daha gizli bir yerde yapmak istemez misiniz?”
“Pekâlâ.” Peril döndü ve Kestrel’e baktı. Vermilion kalabalığı dağıttı ve ejderler heyecanla arenadan çıkarken birbirlerine baktılar. Kalabalığın çoğu gittiğinde, Kestrel ağzındaki zincirleri gösterdi. Peril’le konuşmak istiyordu.
Muhafızlardan biri giderken, “Hayır,” dedi Peril. Kestrel’in gözlerine baktı. “Kardeşimi öldürdün. Beni burada bıraktın. Ve arkadaşımın ölümü senin suçun. Senin ölmeni istemiyor olabilirim ama seni tanımak istemiyorum.”
Peril, “En İyi Savaşçının Koruması geleneğini uyguluyorum,” dedi. “Buna göre kraliçenin şampiyonu infaz edilecek herhangi bir ejderi savunabilir. Benimle savaşmak için göndereceğin ejderi yenebilirsem onu serbest bırakmak zorundasın.”
İlk kez Kestrel’in gözlerine baktı. “Annemi savunmak
istiyorum.”
Osprey’nin yanında kuma inen Peril, “Bu doğru olamaz!” diye bağırdı. “Bana doğru olmadığını söyle!”
Kestrel şahlanarak boğuk bir çığlık attı. Clay Kestrel’in yüzündeki ifadeyi görünce Peril’in bunca zamandır ölü olduğunu sandığını anladı.
Kraliçe Scarlet inadına, “Ah, evet,” dedi Kestrel’e. “Hâlâ hayatta olduğundan bahsetmemiş miydim? Ve benim için çalıştığından?” Kestrel, öfkeli sarı gözlerini Peril’e çevirdi.
“Burada olmaman gerekiyor.”
Peril, “Bana yalan söyledin!” diye ciyakladı. “Onun öldüğünü söyledin!”
Kraliçe Scarlet iç çekti. “Sebep olduğun şu olaya bak,” dedi Osprey’ye. “
Osprey inatla devam etti. “Ejderler kusurluydu. Birinde fazla ateş vardı. Diğerinde çok az. GökKanat geleneklerine göre Kestrel’den ikisini de öldürmesini ve hayatı boyunca da doğum programına girmemesi gerektiğini söylediniz.”
Clay’in arkasındaki Peril, “Bu çok saçma,” diye fısıldadı. Clay ona bakmak için başını çevirdi. Peril’le göz göze geldi. Şaşırmış görünüyordu. “Son on yılda doğan tek GökKanat ikizi benim ama benden bahsediyor olamaz.
Biz doğarken kardeşim ölmüş. Onu ben öldürmüşüm. Sonra annem beni öldürmeye çalışmış ve Kraliçe Scarlet onu durdurmuş.”
“Ya da sana böyle söyledi,” diye fısıldadı Clay.
Clay, “Dünyanın en güzel duygusu,” dedi. “Belki uçmadan sonraki. Ve yemekten... Tanrım! Acıktım.”
Peril, “Bütün gece boyunca sana gidip getiririm, olur mu?” dedi.
“Ah, hayır, buna gerek yok... “ Ama Peril çoktan gitmişti.
Clay, “Biraz, “dedi. “Sen yakındayken daha iyi hissediyorum.” “Öyle mi?” Clay, ‘Yani, sıcaktan,” dedi. Sebebini bilmiyordu ama utanmıştı. “Rüzgârdan iyidir.”
Fjord, “Senin sorunun ne?” diye bağırdı Clay’e. “ÇamurKanatlar böyle savaşmaz! Savaş tekniklerinizin eğitimini aldım!”
“Ama ben almadım,” dedi Clay. “Üzgünüm .”
Bu işten nasıl kurtulacağım? diye düşündü Clay. İçinde yükselen bir canavar hissedemiyordu. Yumurtadan çıkarken diğer ejderlere saldırmasına sebep olan şey çok derinlerdeydi. Fjord’u öldürmek istemiyordu. Kimseyi öldürmek istemiyordu.
Kendi yerine Tsunami’nin savaşmasına izin verip vermemesi gerektiğini düşündü. Hayır, ben ilk doğanım ve en
büyüğüm. Onlar için savaşabilecekken diğerlerinin hayatlarını
riske atmalarına izin veremem.