Arthur Schopenhauer, 1851’de yayınladığı “Parerga ve Paralipomena: Kısa Felsefi Denemeler” adlı eserinin 396. bölümünün bir kısmında, kirpilerin soğukta kaldığı anlarda karşılaştıkları ikilemi anlatıyor: “Soğuk bir kış sabahı çok sayıda oklu kirpi, donmamak için birbirine bir hayli yaklaştı. Az sonra, oklarının farkına vardılar ve ayrıldılar.
Bu satırları yazarken kalbim sevgiyle dolup taşıyor. Hayatımda ilk kez, ailem ve yakın dostlarımın dışında, böyle geniş bir topluluk tarafından kutlanan bir doğum günü yaşadım. Her bir kutlama mesajınız, beni derinden etkiledi ve gözlerimi yaşarttı. Bu kadar çok insanın, belki de yüz yüze hiç tanışmadığımız halde, samimi dileklerini bana iletmesi, yaşamımda unutamayacağım bir anı bıraktı.
Bu özel günümü sizinle paylaşmak ve sizlerin sevgi dolu sözlerini okumak, bana ne kadar şanslı ve sevilen biri olduğumu hatırlattı. İçtenlikle, kalbimin en derin köşelerinden, hepinize teşekkür ederim. Bu muhteşem kutlama, sadece bir yaş günümü değil, hayatımdaki en değerli anlarından birini işaret ediyor.
Kalplerinizin sıcaklığını her daim hissediyor, sevgi ve destekleriniz için minnettarım. Hepiniz çok özelsiniz ve bu muhteşem doğum günü kutlaması, hep kalbimde yer alacak.
Sevgiyle ve en derin teşekkürlerimle,