Lady
@LyaSoFa
Çerçevesiz gökyüzümü ve tel gölgesiz güneşimi sizinle paylaşmak için yazıyorum..
Tarih
Azerbaijan, 23 Mayıs
38 okur puanı
Nisan 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
İnsanlığının ötesi
Her şeyi kırılmaz zincirleriyle bağlı yazgının...
Ve her şey kendine göre gelişir ve hepsi sürdürür doğal düzenin ayrılıklarını....
🦢
"Var olan tek sır ,bir sır olduğunu düşünen insanların olmasıdı demişti", Alvaro de Campos.
🍃
Arthur Schopenhauer, Hayatın Anlamı'nda der ki:
"Doğrusu herkes, her zaman belli bir tasa, kaygı, endişe, ıstırap ya da sıkıntı terkibine ihtiyaç duyar, tıpkı bir geminin sağa sola yalpalamadan dosdoğru yol alabilmesi için bir denge ağırlığına duyması gibi ... "
Okur Takip Önerileri
"İnsanoğlunun ahlaki hayatı sanatçının irdelediği konulardan birini oluştursada ,sanatın ahlak kurallarına uygunluğu,kusurlu bir aracın kusursuz şekilde kullanılmasıdır"-Oscar Wilde 🪁✔️
Bazen elinden gelenin en güzelini,özelini tüm enerjini vererek emektarı olduğun işlere ,insanlara durub bakıyosun:büyük bir yanlış ,sanki sıfır noktasındaymış gibi,şimdi anlıyorum (Başladığın,durduğun, sevdiyin yer yanlış)
Neydi bize duygularımızı saklamayı öğreten şey?.. Hayat değildi, diğerleriydi. Duygularımız yüzünden yargılana yargılana saklanmayı öğreniyor ve belki de sürekli herkesten sakladığımız duygularımızı bir zaman sonra artık hissedemiyor, ruhumuzun rengini, varlığımızın neşesini feda ediyorduk yargılanmamaya. Siyah-beyaz oluyorduk....soluyorduk.
Yaşamak için ışığa ihtiyaç duyarken, yaralarımızdan iyileşmek için karanlığa sığınmak istememiz ne büyük ironiydi ama aslında hayatın dengesi işte bu ironide değil miydi? Karanlık da gerekliydi, işık gibi. Çünkü karanlıktan gelmişti insan, beden karanlık bir suyun içinde hücre hücre dokunmuştu ve doğum, işığa kavuşup duyu organlarımızın dünyaya açılması ile başlasa da, ana rahminden çıkınca bitmiyordu asla, anbe an devam ediyor, ölene dek sürüyordu. İnsan her an ya doğmaya ya da ölmeye devam ediyordu. Her deneyimle birlikte yeni bir hal alıyordu... ta ki varlığı hayata hizmette bir yol olana kadar. Yaralandığında, yolundan saptığında, öz merkezinden uzaklaştığında karanlık gerekliydi insana, yüzleşmek, iyileşmek, öz yoluna dönmek, kendi merkezinde durmak için karanlık insanlar giriveriyordu hayatımıza, bizi silkeliyor, anlamaya hazırsak neyin daha önemli olduğunu bize hatırlatıyor ve özümüzü korumak için mücadeleye sokuyorlardı bizi.
Kendini gerçekleştirme diyorlardı buna ve kendini ne kadar gerçekleştirebildiğindi hayatta tek asıl olan. 
Gör Beni
Kendimizden başka bir canın iyiliği için hayata yalvardığımızda doğuyordu insanlığımız...
Hayatın en verimli terapilerinden biri acıyı paylaşmak değilmiydi? Hayat ,acı ve sevginin zıtlığında yaşanan bir ikilemde çalışan denklem gibiydi .Acılar paylaşılarak azalır ,sevgi paylaşılarak çoğalırdı ,hayatın temelinde daima paylaşmak vardı.✨ Gör Beni