MEM
@MEMpnbr
Anarşist...
55 okur puanı
Kasım 2019 tarihinde katıldı
Ölmüyorum yokluğunda
Eskiyorum
Eksiliyorum
Bir bir kopuyor
Yüreğime astıkların
Gülüşün sonra
Ve inancım
En çok da sen kopuyorsun
İlmeklendiğin yerimden
Yüreğimden...
Keder bu topraklarda kadınlar için kaderdir...
Bilmesek keşke
İpe çekilmiş tek bir sesi
Bilmesek
Kıyama durmuş ağıtları
Bilmesek
Bu intihar çok ölümlü...
Okur Takip Önerileri
Yüzyıllardır dünyanın var olma sürecine çeşitli anlamlar yüklendi. Bence dünya, kadınların sırtında yaşamın yorgunluğundan oluşmuş kamburdan meydana gelmiştir...
Atları vurdular
Gülleri
Kelebekleri
Vurdular zamanın aynalarını
Ezgileri, dağ kırlangıçlarını
Vurdular yalın ayak çocukları
Vurdular bizi
Yaylalar yoksunu
Zulmün ellerinde...
Kimse bilmeyecek
Uzun uzadıya üşüyecek sustuklarımız
Göçecek Nisan soluksuz bir kederle
Kimse bilmeyecek
Bir Anka'nın kırık kanatlarında
Üşüyecek sustuklarımız...
Savaşların çıkış sebepleri değişken olsa da ham maddesi insandır...
Uçmayı yeni öğrenmiş bir yavru güvercindir Stîya Zînê...
Yüreğinde korkuyla yaşayanlar yaşamış sayılmazlar...
Yalnız kalmış, umudunu yitirmiş insan yarı ölü bir insandır...
"Belki anlatmak istediğimi anlatamam. Affedin kusurum olursa. Ben senin gibi zengin, okumuş bir insan değilim. Aslında insan da sayılmam. Çünkü her şeyden önce kadınım. Konuşmak istediğimde ağzının üstüne tokat yapıştırılanım yani. Dili kesilen... İş-güç bilmem, sokaklardan korkarım. Her şey günahtır, yasaktır. Bakma bu yaralı bereli halime. Çok güzel bir kadındım. Ama tüm güzelliğimden faydalandılar. Yağmaladılar gençliğimi. Bana kalan ise bir tortu şimdi. Bir kuklaya benzetebilirsin beni. Hayatımda ipler hep erkeğin elindedir. Baba evi, koca evi, hoca evi vardır. Benim evim yoktur. Kaderimi Allah değil, erkek belirledi hep. Nasıl yaşayacağımın kararında ilk ve son söz ona aitti hep. Ve şimdi sığınacak bir yer arıyorum. Gidecek yerim de yok..."
"güneşin uslanmaz çocuğu
kimse yakamazdı seni senden başka
üç kibrit çöpünün cürmü
güneşten de çok ısıttı tarihi
kimse yakamazdı seni
senden başka..."
Tarihte yaşanmış bütün zulümlerin acılarını en derinden, yüreklerinin en hassas yerinden onlar yaşadı. Yıkım getiren bütün savaşların en ağır yüklerini onlar çekti. Ama hiç mi hiç görülmediler. Sadece ve sadece sömürüldüler. Çünkü "Kadınlar sömürülmek için yaratılmış" diye ayetler düştü yeryüzüne...
... kendini tekrar etmek, yenilgidir. Gerçeklik arayışında insanın öncelikle kendini bulması, tanımasıdır önemli olan...
Bilge ne güzel söylemiş:
"Eğer sorunu diyalogla, siyasetle çözme imkanı varsa, bir insanın ölümü dahi vahşettir. Bizim yaşamı yeniden kurmak için ölmek ya da öldürmekten başka şansımız var mıydı? Başka yol bıraktılar mı bize? Yine de acıtıyor bütün ölümler..."