Sabitlenmiş gönderi
Sokaktan çocuk seslerinin geldiği baygın sıcak yaz ikindikeri evlerden kızarmış patates, biber kokuları gelir her evde sebepsiz bir neşe vardır.İnsan sesleri gülüşleri pencerelerden taşar. Ama bazı evler de vardır ki sessizlik doludur boşlukları perdesiz pencerelerden güneş ışıkları sızar duvarda yankılanır hatıralar..
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın
Okyanus ortasında bak yelkensiz bıraktın
Öylesine yıkktın ki bütün inaçlarımı beni bensiz bıraktın...
Yerini vaktinde terketmeyi bilmek gerçek olgunluktur sadce acizler kalmak için ısrar eder.Durduğun yerde değersiz bir bütün olarak durmaktansa parçalana,parçalana gitmenin doğruluğuna inanmak gerek bazen
Çünkü bazen bazı güneşlerin batması gerek velhasılı kötü bir son çoğu zaman sonsuz bir umutsuzluktan daha iyidir...
Okur Takip Önerileri
Çekemez isen eğer gülün nazını
Ne dikene dokun ne gülü incit
Cesaretin yoksa sahrada mecnun olmaya
Ne Leyla'yı çağır ne çölü incit
-Aşık Hüdai
Açması çaba gösterdiğimiz şeylerin belki toprağı kurudur belki de yanlış saksıdır belki de tüm çabamız bizi yoruyordur bütün bunları kabullenip arkasında Allah'ın yaratacağı daha güzel hayrları beklemek lazım...🍂
Yaşamak diyorum.
Sen hiç hissetin mi yaşadığını, hissetin mi ya da öldüğünü?
Sen hiç duydun mu bir kuşun kalbindeki çırpınışı
Güvercinin kanatlarındaki umudu mutluluğu
Doğduğunu hissettin mi
Mesela...
İlk nefesini ilk sesini
Peki ya ölümü
Ölümün nasıl başladığını
Hissettin mi?
Bir sabah gökyüzüne bakarak denizi koklayarak uyandın mı
Seni bilmem ama ben sana bakarken bunların hepsini hissettim
"Kimseyle konuşasım yok ama sana evdeki perdeleri bile anlatsım var.."Diyor ya şair
Bilmiyor, bir gün gelir insanının sesi de yorulur artık kimseye bir şey anlatmak için çabalamaz işte böyle zamanlarda anlar yük olur muyum? Dediği yere ait olmadığını kendini kısıtlamak zorunda hissettiği yere ait olmadığı anlatamadığı ve anlaşılamadığı yere ait olmadığını hasılı terbiye edemediği acıyı tahliye ede bilmeli insan mutluluk bazen vazgeçmektir..
Geldiyse arama vakti ömrüne,
Baharlar içinde bazen kışı yaşarsın.
Güller ektiğin bahçede gezinirken,
Ufacık taşlara takılıp düşer, ağlarsın.
Sonra içine sıkıntılar basar, ferahlık ararsın.
Sonra bir şeyleri sevmeye başlar, adını anarsın. Kader der büyüklerimiz yol ayrımını verir insana, Umulur doğru yolu seçer yürür, doğruya varırsın...
Yanmak âşığın cânına minnettir. Yanmadan vuslat olmaz. Âşığı mâşukundan ayıran mesafeler değil, yeterince yanmayan kalbidir. Fâni varlığını aşk ateşiyle yakıp kül edenler için uzak ve yakın yoktur. Arifi-billâh'ın buyurduğu gibi: "Sevgi var olduğu müddetçe ayrılık diye bir şey yok. Sevgi yoksa beraberlik hiç olmamıştır...
Balkona çıkıp artık gökyüzüne bakmak yerine o yükseklikten yere uzun uzun baktığımda anladım hiçbir şeyin yolunda olmadığını...