Mütemmim Cüz
Arnavutköy'de bir ev
yüzü denize dönük
kucaklayan dudakları iyotlu...
ama rakı manzaraya dahil değil
İki katlı bir ev
sıcak
sessiz
alt katı yuva
terasla koyun koyuna bir oda daha
ama sevişmeler odaya dahil değil
İçeride bir kadın
Huzur bağdaş kurmuş gözlerine
Ufacık elleri bir adamın yüzünde
baktığı Boğaz kadar neşeli,
ama gamzesi İstanbul'a dahil değil
İstanbul'da denize mahçup bakan,
rüzgarın bile dokunmaya kıyamadığı bir balkonda
biri kadın
biri adam
tek yaşam
ve
özlemsiz aşk,
hayallere dahil değil...
Beni candan usandırdı cefâdan yâr usanmaz mı
Felekler yandı âhımdan murâdım şem'i yanmaz mı
Kamu bîmârına cânân deva-yı derd eder ihsan
Niçün kılmaz bana derman beni bîmar sanmaz mı
Önceden güzel güzel içinden gelir,
sonra fitil fitil burnundan.
Sonra kimseye demeden, kimseye değmeden,
kimsenin olmadan, kimseden ummadan
sıyrılıp gitmek istersin bu hayattan.
Ah! şu aciz benliğim:"Kimsenin kalbine yara olmadan göçüp gitse şu dünyadan."
Okur Takip Önerileri
Nerden Çiktin Karsima Böyle Sitare
Efsaneler Dökülüyor Gülüslerinden
Kirpiklerin Yüregime Batiyor
Telasli Bir Kalabaligin Ortasinda
#Necip fazıl Kısakürek
Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında,
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa karışan noktasında
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.
Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık,
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
Bu gece yarısında iki kişi uyanık:
Biri benim, biri de uzayan kaldırımlar.
İçimde damla damla bir korku