Mert Çetin
@Mertcetinn
Instagram: Mrt.ctn7
Twitter: m_ct07
Sanat Asistanı / Kostüm Asistanı / Set Asistanı
Kastamonu Üniversitesi
Zonguldak / İstanbul / Ankara
Zonguldak, 1998
535 okur puanı
Eylül 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Kendimle konuşurken yaptığım kelime hatasını pardon diyerek düzelttim. Her şey yolunda.
Çokça duyulmuş bir cümle anlamayacağınızı biliyorum ama yine de yoruldum… anlıyor musunuz?
Ölümü kandırmaya çalışanlar halâ onun gölgesinde saklanıyor.
Zai / Ninja Kamui
Okur Takip Önerileri
“Yeter bildiklerimiz be Ethem” dedi. “Çok bilmek de iyi değil. Söyleme bilmeyeyim…”
Sayfa 200Kitabı okudu
Yalansızız artık. Hala birkaç sırrımız var. Ama yalansızız.
Sayfa 200Kitabı okudu
Yersiz yurtsuz yaşadım ömrüm boyunca. Kendim tutunamayınca kimsenin bana tutunmasına da izin vermedim… Birbirimize tutunamadık, çarpıştık sadece, değdik ve uzaklaştık.
Sayfa 199Kitabı okudu
Nasıl anlatsam , havada gibiydim hep. Bastığım bir toprak, tutunduğum bir dal, yaslandığım bir duvar yoktu.
Sayfa 199Kitabı okudu
İnsan böyle bir şey. Nerede, hangi yaşta olursa olsun, kabuğunu kırıp içine baksan içi cılk yara. Yarasız, dertsiz, sırsız insan yok da, işte kimisi üstünü iyi örtüyor. Ben de örttüm. O kadar kapattım ki, kendim bile sormadım kendime. Bir kere oturup da kendimle, Selami'yle konuştuğum gibi konuşmadım. "Sen niye böylesin Ethem, gel, otur konuşalım. Anlat içindekini, anlat da rahatla." demedim kendime. Sadece şikayet etmeyi bildim. Kendime kızmayı, Nurten'e kızmayı, anneme, babama, abime, kardeşime, çocuklara, hayata kızmayı bildim. Kolayı bu çünkü. Kız, küs ve somurt bir köşede. Kaçmayı daha kolay buldum. Her şeyden, herkesten kaçmanın soluklanacak bir durağı var, ama kendinden kaçıyorsan durmadan kaçıyorsun, durduğun, dinlendiğin bir an bile olmuyor. Şunca senedir yaptığım bundan başka bir şey değildi. Kendimi yarım hissediyorum. Yarım yamalak... Bu yarımlığı hatırlamamak için üstünü örtüyordum kendimin. Görünmez olana kadar.
Sayfa 198Kitabı okudu
Zenginin zengin diye derdi olmaz. Fakirin fakir diye. Gencin genç diye. Yaşlının yaşlı diye. Kime hak lan bu dert dediğiniz şey? Niye sormuyor kimse birbirine derdini? Niye dinlemiyor?
Sayfa 197Kitabı okudu
Kim kimin derdini biliyor ki sanki? Benimkini soran mı vardı?
Sayfa 196Kitabı okudu
Yanı başımda çalışan, senelerdir her işimi gören oğlana ailesini sormayı akıl edememiştim. Derdini dinlemeyi düşünememiştim. Kimdir, işten çıkınca ne yapar, nereye gider, aldığı maaşı nerede harcar bilmiyordum. İşe vaktinde geliyor mu, işini yapıyor mu bir buna bakıyorduk. Bu kadar değildi ki kimsenin hikayesi.
Sayfa 195Kitabı okudu
"Abi benim annemi babam, akşam karanlığında sokak ortasında vurdu. Ben hava kararınca korkuyorum. Beni eve gönderir misin?" dedi.
Sayfa 195Kitabı okudu
Ne büyük bir karanlıkmış yalanlarımız.
Sayfa 192Kitabı okudu